Sri Lanka

Wist je dat: 

De naam van Sri Lanka vroeger Ceylon was 
De gesproken taal Singalees is
Het een Nederlandse kolonie was en hier nog veel van terug te vinden is
Het land veel geplaagd is door aanslagen tegen de nieuwe naam, regering en vlag
Het gemiddelde maandinkomen rond de 300 euro ligt 
De bevolking super vriendelijk is 
Je betaald met sri Lankaase roepia 
De nationale sport volleybal is 

De zaterdag kwam ik laat in de avond aan in Colombo (hoofdstad). Aangezien er ook nog een tijdsverschil was klopte er niks meer van mijn ritme. In Indonesië was het ondertussen al midden in de nacht en ik was pas op het vliegveld. Na eindelijk het hotel bereikt te hebben ben ik vrijwel direct gaan slapen. 

De volgende dag besloot ik Turid te verassen door haar op het vliegveld op te halen. Ik had haar een half jaar geleden leren kennen in Vietnam en we besloten samen Sri Lanka te gaan doen. Uiteraard was ze aangenaam verrast en alles was al geregeld om tot onze slaapplek te komen. Deze en de volgende dag zou het veel regenen wat er dus perfect voor zorgde om een goede en uitgebreide planning te maken van wat we allemaal wilden zien. Na een aantal uurtjes research gedaan te hebben stond de planning vast met hoogtepunten en wachtte ons nog maar 1 ding. Het huren van een Tuk Tuk om de komende maand  hiermee het land te verkennen. 

Zo gezegd zo gedaan kwam er na wat telefoontjes, research en prijzen vergelijken eindelijk een winnaar uit de bus. Ceylon Tusker is de winnaar gezien de lage huurprijs op lange termijn, het regelen van een tuktuk rijbewijs, rijles en de goede service die hij te bieden heeft. Het scheelde echt veel in vergelijking met de andere bedrijven. Zeker het feit dat het een nieuwe tuk tuk was en hij ons overal zou helpen waar we problemen mee zouden hebben. 

Na een ontmoeting met onze nieuwe ride waren we meteen verkocht. Na een korte rijles instructie en het ontvangen van het officiële Sri Lankase tuk tuk rijbewijs konden we dan eindelijk van start gaan. 

Blanken in een tuk tuk is een raar gezicht in Sri Lanka. Iedereen die het ziet weet niet hoe die moet reageren maar de meeste lachen zich kapot en zwaaien vriendelijk. Het rijden in een tuk tuk is niet moeilijke maar wel een hele leuke en nieuwe ervaring en raad ik dan ook zeker iedere avonturier aan die naar Sri Lanka gaat. 

De eerste tocht met een eigen bolide gaat van start richting Kalpitiya. Hier zijn oud Nederlandse kanalen en een fort te vinden. Onderweg (regenseizoen aan de westkust) moesten we al snel concluderen dat het een lastige opgave werd om Kalpitaya vandaag te bereiken. Alle mogelijkheden die we probeerden kwamen uit in overstroomde wegen waar zelfs vrachtwagens en bussen het water niet trotseerden. 

Na een noodgedwongen nacht in een soort van guesthouse aan het strand werd besloten om Kalpitiya met al deze regen over te slaan. De wegen zouden toch niet opeens droog zijn. Tevens heb ik hier tijdens het ontbijt de lekkerste omelet aller tijden gegeten, gelukkig heb ik het recept. De weg werd anders dan gepland vervolgd richting Kandy met onze eigen bolide. In de middel of nowhere werd een stop gemaakt om in een piepklein dorpje te eten bij een lokaal restaurantje. Engels konden ze niet en al snel werd iemand van de buren erbij gehaald om ons met half Engels te helpen. Na wat gebrekkig Engels, handen en voetenwerk kregen we een heerlijke maaltijd. Bestaand uit rijst met verschillende curies en groenten voor omgerekend €2,70 in totaal voor 2 personen. 

Na een overnachting in Kandy (diner+ontbijt) met een mooi uitzicht over het heuvelachtige plaatsje was het tijd om richting het noorden onze weg te vervolgen. Wat betreft prijzen kun je het zo duur maken als je wilt. Lokaal slapen, lokaal diner en het ontbijt samen kostte hier voor 2 personen omgerekend een 12 euro. Een lachertje dus, maar wel bedenkend dat wij zeer mobiel zijn met de tuk tuk, de tijd hebben en ervan houden om van de reguliere paden af te wijken. Dit zorgt ervoor dat we vaak buiten de stad of het centrum slapen was het veel goedkoper maakt. 

Er staat een cultuur/ tempeldag op de planning in Anuradhapura. Om eerlijk te zijn heb ik er niet extreem veel zin in aangezien ik in Thailand, Vietnam etc en Myanmar als hoogtepunt al veel te veel tempels heb gezien. Ik kan het wel tempelmoe noemen, begrijp me niet verkeerd. Ik geniet er nog altijd enorm veel van hier te zijn en alle dingen die ik doe. Maar als je in Nederland of waar dan ook steeds dezelfde soort kerk zou bezoeken heb je er op een bepaald moment ook genoeg van. Ik besluit dus vanaf nu alleen nog maar aparte/ bijzondere tempels/ stoepa’s te bezoeken en de rest links te laten liggen. 

Als je nog nooit in aanraking bent gekomen met tempels en dergelijke zul je hier zeker een super tijd meemaken. Het tempelcomplex is namelijk groot en uitgebreid met verschillende soorten tempels, stoepa’s en ruïnes. 

Het leuke aan deze trip is wederom de verbaasdheid wanneer je als blanke in een tuk tuk komt aangereden of wegrijdt. Meerdere malen staan mensen je letterlijk aan te gapen wat je aan het doen bent en of je überhaupt wel wegkomt. Dit inclusief mensen van het leger en de politie die je met een brede glimlach verwelkomen of gedag zeggen en misschien wel niet eens beseffen wat er zojuist gebeurde. Ook tijdens het rijden is het ongelofelijk dat letterlijk iedereen die je ziet zitten een brede glimlach laat zien. Alleen het feit dat iedereen glimlacht en vrolijk is maakt het al meer dan waard om een tuk tuk te huren. 

Eindelijk aangekomen in Trincomalee waar Chris en Tamara zouden zijn en het duiken op het programma stond. De weg hiernaartoe was niet geheel vlekkeloos. Toen Turid reed begon de tuk tuk opeens te sputteren en langzaam kwam hij tot stilstand. Het bleek dat de benzinemeter omlaag stond en we dus geen brandstof meer hadden. Gelukkig beschikte de tuk tuk over een mini reserve tank die je moest inschakelen en haalden we het volgende tankstation op het nippertje. 

Aangekomen in Trincomalee stonden drie duiken op programma voor mij. 3 halen en 2 betalen hadden ze voor me geregeld dus ik was een tevreden man. Eenmaal weer bezig met het duiken en de voorbereidingen is het vergelijkbaar met fietsen. Als je het eenmaal kent verleer je het niet meer. 

De eerste duik was niet de beste aangezien de enorme druk van de duikbril op mijn voorhoofd. Ik vond het dus ook zeker niet erg toen we weer aan het oppervlak waren. Na het wisselen van de bril waren de 2e en 3e duik heel erg fijn en relaxt. Sri Lanka behoort zeker niet tot de mooiste duikplekken wat betreft koraal en dergelijke. Desalniettemin heb ik toch fijne duiken en onderwateruren gehad. 

Tussen onze duiken door zouden we gaan lunchen met Chris en Tamara en onze tuk tuk. 10 meter voor het bereiken van het restaurant sprong de band kapot, ja hoor een lekke band. Ik stapte uit en direct kwamen een aantal Sri lankanen naar ons toe die ons hulp aanboden en de band verwisselde. Een krik was niet nodig, met een aantal man werd de tuk tuk namelijk op een zij gebalanceerd terwijl de band verwisseld werd. Ze werden uiteraard hartelijk bedankt en verlangde en vroegen niks in ruil voor hen hulp, wederom lieve en hulpzame mensen. Dit gegeven is iets wat dit land kenmerkt en ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe mooi en puur het volk hier (nog) is. 

Aangekomen in sigiraya hadden we uitzicht op de misschien wel bekendste attractie van Sri Lanka: Lions Rock. Een dag later stond deze op het programma. Met goede moed, interesse en een heerlijk zonnetje kwamen we aan bij de entree van  Lions rock. Het was er heel erg druk en er was geen blanke te zien, best heerlijk moet ik toegeven. Het kaartje was gekocht en we zouden er volgens het loket  2 uur over doen om boven. We besloten al direct om te proberen om een flinke pas te nemen en de tijd zo kort mogelijk te houden en op de terug weg alles rustig te zien. 

We waren binnen en het zag nog altijd letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen.  Na trap drie stond het bomvol en zat er bijna geen beweging in om naar boven te komen, een andere weg was er dan ook niet. Het bleek volle maan te zijn oftewel het einde van een kalendermaand en een boeddhistische vrije feestdag. Totaal niet over nagedacht maar nu wel in de mensenmassa tergend langzaam via een trap omhoog gaan om de top te bereiken. Omdraaien en morgen terug komen was ook geen optie aangezien het kaartje 30$ kost en alleen vandaag geldig was. 

Het volk, de gewoontes en gebruiken zijn hier heel anders dan wij thuis gewend zijn. Het eten met handen ben ik een grote voorstander van want het geeft een hele nieuwe dimensie en beleving aan eten. Daarentegen is het netjes wachten in een rij hier een soort van volkssport waar ik zeker geen voorstander van ben. Het is super druk, iedereen staat tegen elkaar aangedrukt en de mensen om je heen staan maximaal in je persoonlijke ruimte oftewel tegen je aangeplakt. Als er ook maar een centimeter ruimte voor je ontstaat vechten de personen die tegen je aangeplakt staan voor deze centimeter. Laten we het maar niet hebben over alle mensen die voorkruipen en zich letterlijk asociaal langs iedereen duwen en afkortingen gebruiken om zich vervolgens weer in de drukte te duwen. 

Vooral in het begin irriteerde ik me mateloos omdat dit iets zou zijn waar ik me in Nederland kapot aan zou irriteren en Iets van zou zeggen. Ik besloot maar in deze chaos en lange wachttijd mijn blog bij te werken. Toen ik hiermee klaar was voegde ik me bij deze soort van sport wat me op 2 uur tijd waarschijnlijk een dikke minuut of 3 tijdswinst had opgeleverd. Ik waande mij al in een droom van een soort fata morgana wat ik met deze vrije tijd zou gaan doen en de wilde plannen vloeiden dan ook rijkelijk. 

Om eerlijk te zijn was het zeker heel mooi maar viel het in zijn geheel een beetje tegen. Ik had er meer van verwacht (domme fout) en de drukte speelde ook zeker niet in zijn voordeel mee. Toch blij dat ik het gedaan heb want het uitzicht en de hele ervaring inclusief het trekken en duwen was erg uniek. 

Na het avondeten bij wederom PRADEEP (lokaal en goedkoop) was het tijd om naar bed te gaan. De volgende ochtend zou de tuk tuk namelijk om 4:30 vertrekken richting Pidurangala. Het plan was om Lions rock vanaf de top van deze berg te bekijken met de zonsopkomst. Helaas was het bewolkt maar was het toch weer een fijne ervaring om het dag te zien worden met een mooi uitzicht over Lion rock en de natuur. 

Na een goed ontbijt vervolgde de weg richting Dambulla. De enige reden waarom we hiernaartoe gingen waren de tempels in een aantal grotten, zeker leuk om eens gezien te hebben. Er werd bewust gekozen voor een homestay midden in de natuur met daarbij gratis kooklessen. Aangezien de keuken hier zo heerlijk is stond dit sowieso nog op het programma. 

Een safari stond op het programma in Yala maar aangezien niks vast staat en er geen planning is werd besloten hier een safari te doen, dit door even kort met wat andere gasten te kletsen. Vroeg uit de veren en met de jeep richting Minneraya National park. Het enige wat telde was het zien van olifanten en het liefst zo veel mogelijk. Al snel bij het betreden van het park stond er een olifant op ongeveer een meter of 10 te eten, dit beloofde veel goeds. Na een uur Gereden te hebben was er nog altijd geen andere olifant te zien... tijd om te ontbijten op een grote rots met uitzicht over de jungle. Ik denk wel de beste plek tot nu toe waar ik ontbijt heb gehad.

Met een rond buikje werd de weg vervolgd en wederom 1,5 uur geen teken van leven te zien, althans van olifanten. Aangezien het hoge gras en dichte begroeiing zijn zelfs olifanten nauwelijks te zien. Plotseling stopt de jeep en zijn er een 10a 15 olifanten inclusief kleintjes voor ons op het zandpad aan het eten. Ongelofelijk mooi om deze (kleine) kudde samen te zien eten en rond te bewegen. Terwijl de kudde rustig aan het eten is staat vooraan een olifant met grote oren en zijn ogen constant op ons gericht. Wanneer hij een signaal geeft begint de hele kudde te lopen en verdwijnen al snel in het hoge gras. We rijden 10 meter door en tot onze verbazing staat er nog een moeder met haar jong te eten. We bekijken samen in alle vrede met onze gids de olifant en haar jong zonder ze ook maar te storen. De gids stapt in en de deur slaat dicht, de olifant ziet het als een gevaar en komt op ons afgestormd, de gids ziet dit en rijdt met plankgas weg en de olifant stopt met rennen. Gelukkig alles goed afgelopen en de olifant en haar jong konden de weg weer vredig vervolgen. Ik had gehoopt een grote kudde van een olifant of 50 te kunnen bewonderen. Maar helaas mocht dit niet zo zijn. 

Bij terugkomst werd eerst nog een uurtje of 2 een dutje gedaan voordat de kookcursus zou beginnen. De eigenaar zou deze geven en we zouden 5 verschillende curry’s leren maken. De groenten en alles werd door ons gesneden en vervolgens werd uitgelegd welke kruiden(mix) voor welke curry werd gebruikt. Na deze uitleg werd er door anderen gekookt in plaats van ons. Niet echt een kookcursus maar meer een kijk eens mee in de keuken cursus. Niet zoals verwacht, maar toch een kleine glimp in de keuken van sri lanka. Dit (kook) hoofdstuk wordt waarschijnlijk nog vervolgd. 

Onderweg naar Kandy en bijna bij de eindbestemming staat net buiten de stad een jongen met zijn hand omhoog om een tuk tuk aan te houden. Het besluit is binnen een seconde genomen en onze eerste lifter is binnenboord. Van zelf de lifter te zijn geweest in Australië nu de omgekeerde wereld. Het blijkt dat hij onderweg is naar het ziekenhuis aangezien zijn vader twee dagen geleden een scooterongeval heeft gehad. Gelukkig gaat alles goed nu en is hij ons heel erg dankbaar voor de gratis rit. Dit heeft veel tijd gekost en de aankomst bij de volgende accommodatie was om 21:15. Ondanks het tijdsverlies en het zoeken naar een goed hotel was het dit toch meer dan waard. 

Op het programma stond de meest bekende tempel van Sri Lanka en ver daarbuiten voor boeddhisten. Temple of Tooth bekend zoals de naam al doet vermoeden een tand van boeddha. De tand zou na het cremeren van boeddha in het as overgebleven zijn. De tand is door de jaren heen door oorlogen en andere koningen vaak verplaatst tot deze uiteindelijk in de 16e eeuw definitief in Kandy terecht zou komen. Deze stad is altijd belangrijk geweest in de geschiedenis vanaf de 16 wie omdat degene die de tempel (tand) in bezit had werd geacht controle te hebben over Sri Lanka. 

De regio rondom Kandy staat bekend om haar kruiden plantages. Na een interessante rondleiding over alle soorten kruiden en hoe deze verbouwd worden was ik toch wel iets wijzer geworden. Kaneel is gedroogde boomschors van de kaneelboom en alle aloe Vera die bij ons gebruikt wordt is vol geduwd met chemicaliën. Aloe Vera van de plant blijft namelijk maar 3 dagen goed voordat je een duidelijk rottende geur aantreft. Na afloop hiervan werd het station bezocht en waren de trein tickets van Kandy naar Ella een feit. 

We betaalden een local via de tuk tuk verhuurservice die onze trots naar Ella zou brengen wanneer wij de trein zouden nemen. Het schijnt een van de mooiste trein reizen ter wereld te zijn. En met name het einde tussen de bergen maakte het deze treinrit allemaal meer dan waar. Het deed me terug denken aan het noorden van Vietnam met de motor wat nog steeds mijn mooiste ervaring is sinds ik aan het reizen ben. Bij aankomst in Ella zag ik direct mijn groen monster al staan en na de sleutel overdracht was ik weer herenigd. Hoe mooi de uitzichten ook waren kon er niks tegen de vrijheid die je hebt met een tuk tuk. 

Het was al vrij snel duidelijk dat dit waarschijnlijk mijn hoogtepunt in Sri Lanka zou gaan worden. Niet het plaatsje Ella zelf maar de natuur en vooral gebergtes die eromheen liggen. Ik kon dan ook niet wachten om Ella rock en little Adams peak te beklimmen. Een echte hike kon ik het zeker niet noemen, maar het uitzicht en het in de bergen zijn maakte alles meer dan goed. Voor een korte hike kreeg je heel erg veel waar voor je inspanning. Oftewel zeker een aanrader om te doen als je ooit in de omgeving mocht zijn. Tussendoor werd ook nog de grootste waterval van Sri Lanka bezocht. Zeker niet de mooiste die ik ooit gezien heb maar wel leuk. 

Sri Lanka (Ceylon) is bekend om haar wereldwijde thee. Een bezoek aan een theeplantage en fabriek kon dan natuurlijk ook niet uitblijven. Na een interessante rondleiding en het proeven van verschillende soorten thee zat dit er ook alweer op. De tijd vliegt, ongelofelijk. 

Naast het hotel (5 min lopen) bevond zich de nine arch bridge die behoort tot een van de hoogtepunten  (must do) in Sri Lanka. Deze brug is een van de beste en positieve voorbeelden van de koloniale tijden waarin dit land geleefd heeft. Hij is gebouwd samen met de Engels en heeft een lengte van 92 meter. Het schijnt dat de bouwplannen van de brug er anders uitzagen in eerste instantie en met met staal. Door het uitbreken van de eerste Wereldoorlog is het staal retour naar Engeland gegaan en werd de brug van stenen en cement gebouwd. 

Op de weg richting Tangalle waren er grote lichtmasten te zien en een soort van tribune in het midden van helemaal niks. Nog geen idee wat het zou zijn maar uiteraard even erheen gereden om een kijkje te nemen wat het zou zijn. De poorten waren gesloten en bij 1 poort stond een beveiliger. Na even wat kletsen kwam de Field manager op een motor aangereden die we moesten volgen. We waren binnen de poort en reden langs de hoofdingang. Uiteraard kon dit niks anders zijn dan een cricket stadion. Voor ik het wist stond de tuk tuk geparkeerd en liep ik na een kort gesprek met de Field manager over het speelveld. Dit stadion was gebruikt tijdens het laatste WK wat in Sri Lanka gehouden was. Ongelofelijk hoe gast vrij de mensen hier zijn en het zelfs mogelijk is om op een speelveld terecht te komen van een stadion. Een hele unieke en leuke ervaring en vooral wederom gastvrij. Bij het rijden naar de uitgang konden we ook nog even meekijken bij de talententeams die aan het trainen waren. 

Terug naar de realiteit van de dag en aangekomen in wat achteraf een mega saaie stad blijkt te zijn, Tangalle. Er is werkelijk niks te beleven dan een strand en het leggen van de eieren door schildpadden. Om deze reden werd een nacht bijgeboekt en stond een avond excursie met iemand van het turtle rescue centre centraal. 

We zouden in de avond met speciaal rood licht langs het strand struinen. Na een tijdje lopen was er dan eindelijk een spoor vanaf de zee te zien. Na groen licht gekregen te hebben van de ranger mochten we dichterbij komen... 

Ongelofelijk mooi om getuige te zijn van deze broeding van eieren dat in zijn geheel meer dan een uur duurde. Het was een green turtle van ongeveer 150 kilo en Iets langer dan een meter. Zijn taak was het leggen van eieren op 70 centimeter diepte in het zand, het begraven van de eieren en vervolgens het terug slenteren naar de zee. Het klinkt allemaal heel makkelijk maar het was overduidelijk dat het een zware opgave was voor het vrouwtje. Ongeacht dat ze duizenden kilometers per jaar afleggen komen ze altijd terug naar het strand waar ze zelf geboren zijn om eieren te leggen. Zeker een hele mooie ervaring om dit mee te hebben mogen maken. 

Eerder deze ochtend sprak ik met de eigenaar van het guest house en hij nodigde me uit om met hem mee te gaan. Het zou ertoe leiden dat ik met hem en zijn vrienden voor de eerste keer in mijn leven cricket zou gaan spelen. Ik gaf aan dat ik het nog nooit gedaan had en dat was helemaal geen probleem. Al snel kwam ik tot de conclusie dat deze gentleman sport de perfecte sport was om in deze brandende hitte te spelen. Aangezien je veel stil staat en het spel niet extreem actief is was dit perfect om de zweetaanvallen in bedwang te houden na een sprint, althans voor in hoeverre dit kon. 

Best leuk om te spelen zolang je slagman of bowler bent en dus constant iets te doen hebt. Vooral slagman is uiteraard leuk om te doen en dit ging me dan ook veel beter af dan verwacht. Ik kreeg zelfs complimenten van alle anderen hoe goed het wel niet ging voor een eerste keer. Om eerlijk te zijn is het niet veel anders dan honk of slagbal en is het anticiperen op de bal. Wel een hele nieuwe en leuke ervaring om dit met allemaal locals te kunnen spelen. Zeker met op de achtergrond een fort van de marine en de zee. Als je niet voor het broeden richting deze plaats komt heb je er zeker niks te zoeken.

Mirissa, bekend om haar Blue whale watching. Na het vinden van een geweldige home stay was het tijd voor een andere sport. Namelijk het spel der spelen oftewel het afpingelen en op zoek gaan naar een goede en vooral goedkope organisatie om blauwe walvissen te gaan spotten. Na wat research, bellen en onderhandelen kwamen we bij een organisatie die 4000 rupee (€21,50) per persoon vroeg in plaats van 6000 (€32,20). De tocht was geregeld en de rest van de middag werd een bezoek gebracht aan Coconut tree Hill en parrot rock. Er was overigens nergens een parrot te bekennen.

De volgende ochtend vroeg uit de veren voor het walvis spotten. Na het nemen van een pil tegen zeeziekte die we kregen was het tijd om te vertrekken. De spanning bouwde op naarmate we langer op het water waren. Het was al meteen duidelijk dat de gemiddelde Chinees niet gemaakt is om op het bewegende water te zijn. Dit aangezien de kleurrijk gevulde (doorzichtige) zakken met vocht afkomstig uit het menselijk lichaam, samen vormden ze een gevulde zakken regenboog. Als een heuse Jack sparrow keek ik tijdens deze show in de verte om ergens een glimp van het grootste levende wezen op aarde te kunnen vatten. De kapitein en de bemanningen hadden er eentje gezien en ik wist niet of ik het moest geloven of dat dit was om het niet gezien geld terug scenario er alvast uit te hebben. 

Nadat dit zich een aantal keer afgespeeld had en ook andere toeristen enthousiast waren was ik dan eindelijk ook aan de beurt. Er kwam een gedeelte van het lichaam boven en knalde (spetterend) water omhoog met uitademen om vervolgens na een snelle hap lucht weer te verdwijnen. Je kon maximaal 20% van zijn hele lichaam zien, bij lange na niet wat je ervan verwachtte. Nadat hij wegdook was het voor de bemanning anticiperen waar hij weer zou opduiken om lucht te happen. Op deze manier werd het eerder whale hunting dan watching, zeker het feit dat er weinig van dit immense beest te zien was. 

Na dit tafereel meerdere malen gezien te hebben kan ik concluderen dat ik de blue whale gezien heb maar wel op een teleurstellende manier. Helaas geen speelse Blue whale die 10-15 minuten rondom de boot hangt, helaas geen Blue whale die voor een groot gedeelte uit het water kwam en zelfs geen duikende whale waarbij zijn grote vin niet te zien was. Eindconclusie is dat ik gezien heb waar ik voor gekomen ben maar ik ben zeker niet met een voldaan gevoel teruggekeerd ben.

Unawatuna heeft volgens enkele erkende bladen zoals national geografic een van de  mooiste stranden ter wereld. De vraag is alleen in welk jaar dit zo was want hier zal nog minimaal 20 jaar op geteerd worden. Aangekomen bij onze homestay die uiteindelijk de beste van Sri Lanka zou zijn. Na een heerlijke nacht was het in de ochtend tijd voor Galle. Galle is een vrij grote plaats maar vooral bekend om haar Nalatenschap van de Nederlandse koloniale tijd. Het bezoek van het Nederlands fort met haar unieke straten, geschiedenis en bouwstijl zou dan ook het meest gezellige plekje van Sri Lanka blijken. Als Nederlander is het grappig om hier veel aspecten terug te herkennen en vooral de grafstenen in de kerk te lezen met daarop Nederlandse teksten. Tevens mocht ik hier getuige zijn van hoe een (slecht) programma van de Sri lankaase tv werd opgenomen waarbij de Nederlandse koloniale tijd centraal stond. 

Na drie weken alleen maar lokaal voedsel dacht ik, laten we eens voor wat westers eten gaan. Zo gezegd zo gedaan en dat heb ik geweten ook. Een pizza met groenten was de winnaar en sneller opgegeten dan Usain Bolt de 100 meter kan rennen. 

Slapend in een heerlijk bed werd ik in de nacht plotseling ongewenst gewekt. Was het de vrouw uit mijn dromen? Het winnen van de lotto of maakte ik de winnende goal voor Nederland op het WK?

Helaas, het waren constant pijnlijke steken in mijn buik die mij wakker maakten. Het leek wel alsof iemand een scherp mes in mijn buik duwde. Deze pizza, nacht en dag erna waren nog minder succesvol dan Nederland op het WK....

De volgende dag werd alles uit mijn lichaam vervoerd in een vloeibare chocolade kleurige substantie. De dag hierna was alles gelukkig weer goed en kon de weg vervolgd worden. Soms kunnen de kleine dingen in het leven je een gelukkig mens maken. Dit was zeker het geval toen ik een scheetje liet en wist dat ik geen andere onderbroek hoefde aan te trekken. Een euforisch momentje die voor iedereen wel herkenbaar is maar publiekelijk niet snel ter sprake zal komen. 

Na mijn persoonlijke tsunami overleefd te hebben was het tijd om mij meer te verdiepen in de interessante geschiedenis die dit land rijk is. Het volgende station is eerder indrukwekkend te noemen dan interessant, namelijk het tsunami museum. Na hier veel over gelezen en gehoord te hebben was ik er van onder de indruk en stil. Wanneer je op het einde aankomt bij de foto collectie moest ik toch wel even slikken wanneer je visueel alle ellende ziet die zich hier heeft afgespeeld. Dit museum is zeker een onderdeel van de geschiedenis die je gezien moet hebben, vooral de impact en gevolgen zijn zeer indrukwekkend. 

Niet ver van het tsunami museum lag het turtle rescue museum. Uiteraard werd deze ook niet over geslagen en waren er veel verschillende soorten schildpadden te zien in verschillende groottes. Ik vraag me af in hoeverre DIT centrum gebruikt wordt voor toeristische doeleinden of dat het werkelijk in het belang van de schildpadden is. Om eerlijk te zijn zegt mijn gevoel dat dit meer geschikt is voor toeristische doeleinden. Vooral ook omdat een groot gedeelte van de informatie totaal niet overeenkomt met de informatie die ons werd gegeven door de rangers van de overheid. 

Onderweg naar de hoofdstad Colombo was het al direct merkbaar dat het steeds drukker werd op de weg. Eenmaal in Colombo op weg naar het Nederlands museum was de drukte niet meer normaal. De navigatie gaf aan naar links te gaan, zo gezegd zo gedaan. Het was een smalle straat, eenrichtingsverkeer en helemaal vol met mensen die langs liepen of stil stonden voor de kleine winkeltjes en kraampjes. Mijn plan was dan ook om zo snel mogelijk uit dit mierennest te komen. 

In zijn geheel heeft Colombo vrij weinig te bieden en is een dag dan ook meer dan zat. De rode moskee is heel erg uniek en mooi en geeft me het beeld wat betreft bouwstijl in Rusland te zijn. Na deze chaos ontvlucht te zijn kwamen we terecht in de meest eigenaardige tempel ooit. Verschillende soorten boeddha’s, een heilige boom, kasten, antieke auto’s, potten en vazen, een neppe grote olifant, Engelse bierpullen, een legio aan fotocamera’s en aanstekers, verrekijkers, klokken, stenen, koraal, duizenden foto’s en het meest merkwaardige waren toch wel een aantal geweren. Een hele aparte en unieke ervaring zoals ik hem nog nooit had meegemaakt. Wat bleek na wat navraag, de oppermonnik van deze tempel bleek namelijk een verzamelaar te zijn. Hier was gelukkig niks van te merken. Het leek wel een grote onrealistische rommelmarkt alsof je in een film of droom was. 

De volgende plannen stonden vast en dat was namelijk richting de Malediven. Aangezien hier alleen strand is was het besluit al snel genomen om de kust te verlaten en nog even richting de bergen te gaan. Nuwara Eliya was de volgende stop en de weg hiernaartoe was een hele mooie, door bergen. De gehele weg in Sri Lanka heb ik al vaker gehad dat de politie een stopteken gaf en dat ik het negeerde en gewoon doorreed. Ik wist toch dat ze niet de moeite namen om op de motor te springen en achter me aan te komen, en zowel had ik de onwetende toerist uitgehangen. Op de weg naar de bergen was dit anders, ik wilde namelijk toch minimaal 1x kunnen pronken met mijn Tuk tuk rijbewijs. Zo gezegd zo gedaan en het volgende stopsignaal stopte ik met een brede grijns. Na het controleren van de papieren en een kort gesprek ben ik ook nog met ze op de foto gegaan. Eigenlijk was het een hele leuke, vrolijke en interessante ervaring. 

De volgende ochtend meteen uit de veren en de hele dag gewandeld in en rondom Nuawara Eliya. Een mooie bergachtige omgeving waar ik geen seconde spijt van heb gehad om naar toe te gaan. De volgende stop was bij de voet van Adams peak. Deze berg is zeer belangrijk omdat volgens het boedisme, hindoeïsme, christenen en moslims god op deze berg voet aan aarde heeft gezet. Niet voor niks maken duizenden pelgrims per jaar de tocht naar boven. Aangezien het weer dramatisch is (bewolkt en regen) wisten we dat er geen uitzicht op de bergtop zou zijn en een grote kans met een nat pak boven aan te komen. Uiteraard het risico toch genomen en het was een heftige kuitenbijter met haar 5500 treden naar boven. Eigenlijk voelde ik de wandeltocht van de vorige dag nog in de benen en dit heb ik de dagen erna ook geweten. Op de top was de tempel gesloten, geen uitzicht maar uiteindelijk wel een leuke nachtwandeling gemaakt. 

Overigens iets wat het zeker waardig is om te benoemen is Masala thee. Deze thee wordt gemaakt met aardappelmelk en is ongelofelijk lekker. Ze hebben me laten zien hoe hij gemaakt werd. Helaas was het Engels van ze zo slecht dat ik er nog niks vanaf weet. 

Het avontuur zit er alweer bijna op en deze maand is voorbij gevolgen. De laatste stop richting Negombo (vliegveld) was in de bergen om in de ochtend te gaan raften en te stoppen voor canyoning. 

Na drie uur raften, van rotsen glijden en springen was de laatste echte activiteit een feit. De laatste dag in Negombo was er een om snel te vergeten, niks te doen daar. 

Het inleveren van de geliefde tuk tuk was een met vele spreekwoordelijke tranen. Wat een super tijd en ervaring heb ik toch mogen meemaken door met name de luxe en vrijheid die de tuk tuk ons gegeven heeft. Daarnaast ook het achter laten van dit ongelofelijk behulpzaam, eerlijke en vriendelijk volk van Sri Lanka is iets wat ik nooit meer vergeten zal. De keuken hier wordt ook zeker weten gemist, de vegetarische curry’s hier behoren namelijk tot mijn top drie favoriete gerechten. 

Als ik terug kijk op deze reis hebben we denk ik uiteindelijk door de tuk tuk een goedkopere reis kunnen maken dan zonder. Gemiddeld waren we per persoon €23,74 kwijt. Overnachtingen, elke dag 2x uiteten, tuk tuk huur en rijbewijs, benzine, 3x duiken, whale watching, turtle breeding, raften en canyoning en nog veel meer inbegrepen. Naar mijn inzien een vrij laag budget gezien voor wat ik hiervoor allemaal gedaan heb. 

Het was een ervaring en land naar mijn hart en ik heb geen seconde spijt dat ik heb gekozen voor dit land. Het was overigens ook in 2-2,5 week te doen maar de tijd en vrijheid om rustig aan te doen leert je het land nog beter kennen. Wat betreft tijd zat ik mogelijk met een probleem. Ik was aangekomen op 19 mei en moest dus officieel 18 juni het land verlaten. Gelukkig geen probleem en niemand keek er raar van op. 

Op naar de volgende bestemming, namelijk de Malediven voor bijna 2 weken.

Recept Omelet Mad Max

ei 
Kleine uitjes
Leeks 
Dry curlious 
Beetje zout 
Bloem 1 eetlepel 
Beetje Cocos crème 
Coconut oil als boter 
Paprika mini 
Beetje tomatensaus 
Alles gemixt