Singapore & Indonesië deel 2

Na een vlucht van bijna 8 uur eindelijk geland. Ik vloog dit keer met scoot, de Low budget maatschappij van Singapore airlines en dit was ook wel te merken. Geen gratis drinken, eten en zelfs geen beeldschermen in het vliegtuig... er waren zelfs nog plaatsen vrij waar veel beenruimte was maar daar mocht je uiteraard niet zitten. 

Direct bij aankomst merk ik meteen weer dat ik in azie ben. Niet wat betref chaos etc maar het feit dat ik me weer lichtelijk bij het langere volk voel horen dan het gemiddelde. Ook de enige bleekscheet in de metro dus ben ik weer de blikvanger. 

Wist je dat Singapore:

een van de sterkste paspoorten ter wereld heeft
De enige nachtdierentuin ter wereld heeft 
Kauwgom verboden is 
Eten of drinken op straat een boete van 500$ kost 
Een van de groenste steden ter wereld is 

Na mijn aankomst in Chinatown en het eten belandde ik al snel in bed aangezien 8 uur vliegen en het tijdsverschil lichamelijk wel merkbaar was. Helaas door deze dag en het tijdsverschil kwam ik nauwelijks in slaap en was het dan ook 2 uur voordat ik de laatste keer op de klok keek. 

De volgende ochtend lekker uitgeslapen en direct een andere Nederlandse jongen leren kennen. Hij ging dezelfde dingen doen maar ik vertelde hem eerlijk dat ik gewoon lekker zelf in mijn eentje de stad wilde verkennen. Het had niks met hem te maken maar ik vond het gewoon heerlijk om nu alleen te zijn. 

Zo gezegd zo gedaan en voor ik het wist liep ik heerlijk in mijn eentje door de stad met muziek in de oren. Sinds een lange tijd had ik weer het gevoel in een echte stad te lopen met alle hoogbouw. Daar waar ik Australië achter me had gelaten waren de prijzen wel nog hetzelfde. Zeker voor Aziatische begrippen is Singapore heel erg duur. 

Tijdens mijn grote wandeling door de stad liep ik door een immens groot winkelcentrum waar ze zelfs Venetië nagebouwd hadden. Elke (dure) merknaam die meespeelt op het hoogste niveau was hier dan ook overal te vinden. 

Via het winkelcentrum ben ik door het mandalay bay hotel gelopen. Dit is het beroemdste gebouw van Singapore en ook vrijwel bekend bij iedereen zelfs in Nederland. Dit gebouw bestaat uit drie gebouwen met daarboven een groot (sky) dek waardoor het gebouw lijkt op een groot schip. 

Achter dit gebouw lagen de mandalay gardens die ik dus ging bezoeken. Deze grote tuin bestond uit verschillende onderdelen. De grote (bekende) stalen bomen met haar lichtshow, verschillende tuinen van over de wereld nagebouwd, de flower dome en cloud forest. Ik zou eerst een bezoek brengen aan de flowerdome, hoe ironisch dat net Nederland en met name de tulpen hier dit keer centraal stonden. Tulpen, klompen, windmolens, huisjes, foto’s schietende chinezen en noem het maar op konden hier natuurlijk niet ontbreken. Even terug in Nederland maar gelukkig ook weer niet. 

Vanaf deze uitgang kon ik meteen door naar de cloud forest. Een grote berg met tropische planten, een waterval en verschillende loopbruggen op grote hoogte. Ik moet eerlijk bekennen dat deze smalle brug op een meter of 30 niet altijd voor een fijn innerlijk gevoel zorgde. 

De weg weer vervolgd kwam ik terecht bij de witte leeuw van Singapore. Uit zijn mond spoot water en het kon dan ook niet anders dan dat het vol stond met poserende chinezen met een open mond waarbij ze zogenaamd het water opvangen. 

In de avond ben ik samen met een Nederlandse jongen naar de grote lichtshow van de stalen bomen gegaan. Een prachtig schouwspel met onder andere muziek van onze Limburgse legende André Rieu. 

De volgende dag lekker rustig aan gedaan en ben ik met Chiara naar het skydeck van Marina Bay gegaan. Hier genoten te hebben van een drankje, het uitzicht en alle selfie makende mensen in de infinitypool besloten we richting de watershow te gaan. Een spektakel van water, licht en muziek van misschien wel 60-70 meter breed. Vervolgens wederom naar de lichtshow van de grote stalen bomen gaan kijken om de weg naar little India in te zetten. 

Het leek echt op India en waren de enige blanken. Hoe duur deze stad ook is, hier was het eten spotgoedkoop in verhouding. Met 2 personen en veel eten waren we maar 12 dollar kwijt wat neerkomt op ongeveer 8 euro. 

Ik wist in het begin nog niet dat het verboden was om te eten op straat en dat er een boete van 500$ op stond. Ik vond het al raar dat mensen me aankeken toen ik op straat aan het eten was, ik dacht dat het er aan lag omdat ik blank ben. Nu ben ik blij dat ik geen boete of dergelijke heb gekregen want dat was een onprettige deuk op mijn reisbudget geweest. Ook had ik kauwgom in mijn backpack wat hier ook verboden is. Gelukkig ben ik er zonder  financiële schade vanaf gekomen. 

Ik merk dat sinds ik langer aan het reizen ben niet meer zoveel behoefte heb om (direct) contact met anderen te leggen zoals in het begin. Ik vind het juist heerlijk om ook alleen te zijn en mijn eigen ding te doen. Als er een spontaan contact ontstaat is dat natuurlijk altijd leuk, maar het ernaar opzoek gaan zit er niet meer in. Ondertussen al vaak genoeg het standaard riedeltje gehad van: waar kom je vandaan, waar ben je al geweest, wat zijn je plannen nog en zo verder. Uiteraard zal ik dit nog vaker gaan krijgen maar ik kan er gewoon ook heerlijk van genieten om alleen te zijn en mijn eigen ding te doen. 

Singapore, een groot speelparadijs voor volwassen aangezien wat hier allemaal te zien en te beleven is. Zeker een aanrader om eens heen te gaan als je in de buurt bent maar 2-3 volle dagen is dan ook meer als voldoende. 

Indonesië 

Een tussenstop in Jakarta om door te vliegen naar lombok. Bij deze tussenstop was de rij van immigratie voor Indonesiërs vrijwel niks. De rij voor buitenlanders was een ander verhaal....door wederom een tijdsverschil wist ik niet of ik op tijd was, moest haasten of te laat was voor mijn volgende vlucht. Gelukkig bleek na wat rondvragen dat ik nog 2 uur had.

Bram was voor zijn werk in Jakarta waardoor ik naar een hostel zou gaan zodat wanneer ik gezelschap zou willen deze er ook zou zijn. Na mijn aankomst in Kuta Lombok dacht ik een reservering te hebben maar toch ook weer niet. De enige optie was om naar het huis van Bram te gaan en daar te slapen. Zo gezegd zo gedaan en na een avond relaxen met Rizky en zijn vriendin heb ik lekker lang geslapen en niks gedaan. 

Ik had geen WiFi voor 24 uur en je wilt niet weten hoe lekker rustig dit aanvoelde. Een doel is dan ook om mijn telefoon minder in handen te hebben in de toekomst, maar dit gaat zeker lastig worden. Zo gezond als ik leefde in Australië moet ik bekennen dat het oppakken van slechte gewoonten snel gebeurd wanneer je weer leeft in een wereld van vrijheid en zonder structuur. Uiteraard blijf ik het niet eten van vlees en vis wel volhouden. Daar waar dit in Singapore lastiger was door het keuze aanbod op straat is het hier in Indonesië weer heel makkelijk. 

In het hostel zat ik lekker alleen te schrijven en wat te lezen en duurde het niet lang voordat ik mensen leerde kennen. Dit resulteerde al snel in samen eten en weer heerlijk surfen. Alleen het peddelen van surfen is iets wat ik niet gemist heb moet ik bekennen. Tevens wel fijn om zo weer een dagelijkse work out te hebben gehad. 

Ik heb 2,5 week in Indonesië en met name vooral bijna alle tijd in lombok of activiteiten vanaf lombok. Dit zijn de Rinjani (vulkaan, 3-4 dagen) beklimmen en de boot van lombok naar Flores (4dagen) met enkele tussenstops. 

Twee en een halve week met 2 activiteiten lijkt voor de meeste mensen een makkelijk haalbaar doel. Voor mij was het anders en ik heb dan ook goed getwijfeld over hoe, wanneer en wat te doen aangezien ik ook  meer wil surfen en relaxen. 

De knoop was doorgehakt voor de Rinjani tracking en ik zou de volgende dag vertrekken. Ik voelde mijn benen al lichtelijk voordat ik begon en door het surfen mijn armen en borst ook. Aangezien ik alleen een mini rugzak heb resulteerde dit erin dat ik niet alles mee zou kunnen nemen wat ik wilde en moest ik keuzes gaan maken. 

Begonnen aan een drie daagse hike met als hoogtepunt de Rinjani (vulkaan). De eerste dag zou 8 uur duren maar doordat ik al snel de groep had verlaten en op mijn eigen tempo liep was dit in 5 uur gedaan. De overige kwamen erna langzaam binnengedruppeld maar ook bij lange na niet de 8 uur aangetikt. Met een mooi uitzicht over het kratermeer, lombok en de summit van Rinjani. 

Om 2;00 in de nacht hadden we ontbijt om rond half 3 de start te maken om de top te bereiken voor zonsopkomst. We vertrokken als groep maar als snel besloten we met drie mensen afstand te nemen en op ons eigen tempo door te knallen. Aangezien er 300 mensen gemiddeld per nacht de top bereiken was het vaker nog vlieg en kunst werk om langs het file lopen te klauteren. Afstand van elkaar genomen en met muziek in de oren was de hike richting de summit ingezet. 

Beetje bij beetje raakte ik steeds meer mensen om mij heen kwijt en was een eenzame hike ingezet. Het ging me vrij makkelijk af maar ik was voorbereid op de laatste 5a600 meter. Deze bestond namelijk uit vulkaan as met een scherpe hoek omhoog. Dit voelt een beetje aan als een grote berg zand beklimmen waarbij je drie stappen vooruit zet en weer enkele naar beneden zakt. Na elke 10-15 meter moest je gewoon even een rust moment pakken omdat je vermoeid was. Verschillende technieken uitgeprobeerd bleek de ren en klauter techniek met handen en voeten het beste te werken. 10 meter alles geven om vervolgens weer 10 seconden stil te staan. Door het contact met de grond te minimaliseren leek het gevoelsmatig beter en sneller te gaan. Na een lange en vermoeiende laatste tocht bereikte ik dan eindelijk de top. 

Boven aan de top was het koud en ik had gelukkig genoeg kleren aan. Ik had tijdens het klauteren mijn reserve sokken als handschoenen gebruikt en mijn tenen werden koud eenmaal op de top. Ik bleef dus langzaam bewegen met de voetjes om warm te blijven. De zonsopkomst, het uitzicht en alles wat op dat moment door me heen schoot maakte deze tocht het meer dan waard. Het was onbeschrijfelijk mooi en vooral het uitzicht op het grote kratermeer. 

Aangezien de vrijwel gehele route zanderig was heb ik dit rennend/ glijdend gedaan en het voelde even alsof ik weer op een piste stond waar ik vanaf ging. Ik was als een van de laatste van mijn groep begonnen en door de snelheid als eerste beneden bij basecamp. Na hier geluncht te hebben startte de weg richting het kratermeer en de hotsprings. Na een lekkere afdaling kwamen we dan eindelijk aan bij het kratermeer waar we gezwommen hebben en het water als douche konden gebruiken. 

Na het meer was het tijd om de hotsprings op te zoeken. Een lekker verwarmd badje door de vulkaan waar we goed gebruik van gemaakt hadden. Raar maar waar voelde ik hierna mijn benen pas goed, het leek alsof het water mijn benen geen goed gedaan had. De hike richting de volgende slaapplek was ingezet en dit bleek een pittige te worden. De eerste helft liep ik met de groep mee en was iemand al doorgelopen. Op de helft besloot ik in mijn eentje om hem in te gaan halen wat een heftige klim zou gaan worden. Hij was niet eens meer in zicht en het liep stijl omhoog met veel klimwerk. Toen ik hem eindelijk in het vizier had wist ik dat ik het ging halen en zette ik nog een pas extra. Eenmaal hem bijgehaald was ik gesloopt en blij toen we eenmaal het kamp bereikte. Wederom een grandioos uitzicht waarbij het leek alsof je naar een documentaire stond te kijken. 

De laatste dag bleek een pittige te zijn voor de benen maar zeker niet minder mooi. Een afdaling via de jungle zou ons terug brengen naar de eindplek. Aan het einde van deze tocht zaten mijn benen er helemaal doorheen omdat ik de afgelopen drie dagen vrijwel maximaal gelopen heb.

Terug bij aankomst was ik vermoeid en de massage was pijnlijker dan verwacht aan het einde van de dag. Het deed namelijk zelfs pijn zo gevoelig was het.

Na Bram opgehaald te hebben van het vliegveld met zijn eigen motor besloten we later in de avond met de anderen naar de bus bar te gaan. Wat mij betreft DE leukste plek van kuta Lombok met de beste muziek. Tevens ook leuk om onze Limburgse Leile hier weer tegen te komen. 

De volgende ochtend zou een vroege worden aangezien we besloten de zonsopkomst te gaan bekijken. Met zijn vijven op pad naar iets wat een onvergetelijke mooie ochtend zou worden. Ondertussen heb ik al veel zons opkomsten en ondergangen gezien en het blijft me elke keer weer verbazen hoe mooi het is. Na enkele goede gesprekken, een zonsopkomst, een ritje naar Mataram, surfen, relaxen en lenzen gehaald te hebben en nog veel meer was het tijd om Kuta Lombok helaas weer te verlaten. Ik weet zeker dat ik hier nog terug zal komen en Bram zal bezoeken, de vraag is alleen wanneer. 

Samen met Tibor zou het volgende avontuur voor de boeg staan. Een 4 daagse boottrip van Lombok naar Flores met enkele stops. Vier dagen op een boot en er nauwelijks vanaf kunnen, ik heb me er eerlijk gezegd vantevoren geen seconde zorgen over gemaakt. 

De eerste nacht begon goed, het was ongelofelijk mooi hoeveel sterren er aan de hemel stonden en iedereen genoot er dan ook met volle teugen van. Maar dan begon het slaap gedeelte, we voeren op open zee en de boot ging constant alle kanten op. Ik lag in bed en zag steeds wanneer ik opkeek iedereen om mij heen slapen. We sliepen overigens op het dek met een man of 20. Ik kwam totaal niet in slaap door de hevige bewegingen van de boot. Het feit dat ik achteraan de boot lag en dus optimaal schommelde was ook niet echt in mijn voordeel. Wanneer ik naar buiten keek leek het soms of de boot ging kantelen omdat het perspectief weg is doordat je door zon klein raampje keek, een lekker onderbuikgevoel. Ik besloot maar muziek te gaan luisteren en heb vrijwel geen oog dicht gedaan helaas. 

De 2e dag vanaf de middag hadden we er een soort partyboot van gemaakt. Speaker aan, het zonnetje, Spaanse beats, bier en dansende mensen zorgden ervoor dat dit een geniale dag zou worden. Tevens ook een perfecte slaapnacht aangezien de biertjes goed hen werk deden als slaapmiddel en ik als een blok inslaap viel. 

Tijdens deze 4 dagen hebben we ook nog enkele activiteiten uitgevoerd. Een hike, een waterval bezocht met rope swing, Komodo draken gezien op Komodo island, een frisbee wedstrijd gespeeld op pink Beach en snorkelen en zwemmen. 

Tijdens het snorkelen waren we op een plek waar vrij weinig te zien was. Velen besloten al tijdig naar de boot te keren en ik was nog even met een aantal naar de bodem aan het duiken en het koraal aan het bekijken. Drijvend aan het oppervlak kijk ik naar links en ben eigenlijk vrijwel meteen overdonderd door wat ik zag. Overdonderd op een positieve en indrukwekkende manier. Uit het niks komen 5 grote schaduwen tevoorschijn, 5 prachtige beesten die zich manta Rays noemen. Onder de indruk schieten mijn gevoelens van binnen alle kanten op tijdens mijn ontmoeting met deze prachtige dieren. 

Als een geoliede machine lijkt het alsof ze door de zee zweven zonder ook maar enige moeite en met veel elegantie. Ik kon ze nog een minuut of 5 volgen voordat ze verdwenen in de diepte van de zee alsof ze er nooit geweest waren. Dit is zeker een van mijn hoogtepunten en als ik eraan denk geniet ik gewoon weer van deze ervaring. Zeker omdat ik vorig jaar december 2 dagen naar Nusa ben gegaan  om met ze te duiken en dat duiken niet mogelijk was door het slechte weer. Het verassing effect maakte het misschien nog wel mooier omdat het onverwacht was. 

Het is een feit dat de mensen waarmee je bent het verschil maken van een ervaring. 

We waren met een groep van 26 totaal andere personen die zich goed samenpakte, plezier hadden en het uiteindelijk tot een onvergetelijke ervaring gemaakt hebben. Ik zou het zelfs nog wel eens doen maar dan op een andere plek. Ongelofelijk hoe snel de tijd vliegt, vooral ook wanneer je letterlijk niks op een boot doet. 

Aangekomen in Labuan Bajo (Flores) was het al snel duidelijk dat hier weinig te beleven was. Ik wilde graag duiken hier omdat het zo mooi schijnt te zijn. De ervaring met de manta’s, mijn budget tot en met juli, wetende dat ik in Sri Lanka nog duik en de prijs zorgen ervoor dat ik beslis om het nu niet te doen. Na een volledige dag niks doen behalve het bed uit om te eten was het alweer tijd om richting Bali te gaan naar een van mijn favoriete plekken. 

Canggu een paradijsje op aarde voor jongeren als je het mij vraagt. Surfen, westers en lokaal eten, Low budget en luxe, de vibe en voor iedereen wat wils wat betreft het op stap gaan. CRATES was en is mijn meest favoriete restaurantje sinds ik vertrokken ben. Het maakt daar niet uit wat je besteld, alles ziet er heel appetijtelijk uit en zorgt voor een orgasme voor je smaakpapillen. Niet voor niks dat je een half uur voor het bord staat voordat je een keuze hebt kunnen maken. 

Bewust ervoor gekozen om mijn laatste 2 dagen Indonesië wederom af te sluiten in canggu wat tevens ook een goede ligging heeft ten opzichte van het vliegveld. Achteraf wederom een onvergetelijke tijd hier gehad en mooie mensen leren kennen. Indonesië in het algemeen is een mooie keus en behoort tot een van mijn favoriete landen. En dan te bedenken dat ik nog eigenlijk helemaal niks van het land gezien heb aangezien het zo immens groot is. 

Een nieuw avontuur staat voor de boeg waar ik zelf ook geen idee heb van wat het mij zal gaan brengen. Sri Lanka verkennen door zelf rond te rijden in een gehuurde tuktuk, veel curry’s en andere lekkernijen, ontmoeting met Turid en Iñaki, surfen en duiken en nog veel meer gaan dit zeker weer tot een onvergetelijke ervaring maken.