kuala lumpur & Indonesië

Na de rust van Myanmar nu aangekomen in een nieuwe stad en dat was meteen te merken. Het boedisme van de laatste maanden werd vervangen door moslims. De gewaden van de monniken maakte plaats voor de hoofddoekjes van de vrouwen. Om eerlijk te zijn wel even heerlijk om weer in een andere wereld terecht te komen wat betreft religie en gebruiken. Zeker aangezien je na het zien van onder andere zoveel tempels er na een tijdje wel klaar mee bent of ze niet meer echt waardeert. Begrijp me niet verkeerd, ik waardeer het allemaal heel erg en voel me bevoorrecht met wat ik allemaal doe. Hoe zou jij het vinden om alle kerken te bezoeken in jou omgeving? Na enkele gezien te hebben vindt je het wel goed geweest. 

Direct bij aankomst in Kuala Lumpur was de drukte en chaos van een stad direct aanwezig. Overal was leven te vinden en waren er veel mensen op straat. Aangezien ik laat aankwam heb ik snel wat gegeten en ben ik vrij snel gaan slapen. 

De volgende dag zouden de beroemde Petronas twin towers de eer hebben om een bezoek van mij te mogen ontvangen. Aangezien Trump mij in Vietnam niet kon vinden en de paus mij niet in Myanmar hoopte ik ook hier in deze stad incognito door het leven te kunnen gaan. 

Het onderduiken ging mij goed af en tijdens mijn eerste dag heeft dan ook niemand mij herkend. Ik heb de beroemde petronas twin tower bezocht en het park wat hier bij ligt. Deze twin tower is overigens de hoogste twin tower ter wereld op dit moment. Vervolgens heb ik een bezoek gebracht aan 2 verschillende moskeeën en hier uitleg over gekregen. Een rondje gelopen bij het paleis van de sultan en een expositie bezocht over de ontwikkelingen van de stad op het gebied van communicatie en infrastructuur. Ook heb ik een Koran bemachtigd om mijn kennis hierover uit te breiden. Verder heeft deze stad niet echt bijzondere bezienswaardigheden naar mijn mening. 

Later deze avond stond ik na 2 biertjes in een bar en had ik het uit het niks ineens extreem koud en kippenvel terwijl het toch warm was. Dit hield aan voor een lange tijd en ik begon ook een lichte hoofdpijn te krijgen. Ik besloot om de rest achter te laten en mijn bedje op te zoeken. Eenmaal in bed werd het erger, flinke buik en hoofd steken en ik verging af en toe van de pijn. Plots sloeg daarbij ook nog eens in dat ik te maken had met erge diarree, beter gezegd waterstralen.

Het bed uit om naar de wc te rennen kon ik wel aan. Maar om onder uit mijn tas een paracetamol, diarreeremmer en een ORS te pakken had ik de puf niet voor, zo slecht voelde ik me. De volgende dag ging dit grapje door en heb ik tot half 6 in de avond in bed gelegen met veel pijn en regelmatige bezoekjes aan de heilige vierkante meter. Ik ben rond een uurtje of 6 maar eens ontbijt gaan halen wat bestond uit 2 bananen en een mandarijn. Beetje bij beetje ging het beter ondanks dat ik toch nog vaak de wc moest opzoeken en mij nog altijd niet topfit voelde. Toch besloten om naar buiten te gaan om de toren nog eens bij nacht te zien. Het bleek een goede keus voor het oog maar ook de frisse lucht deed me goed. 

De volgende dag zou mijn reis zich voortzetten naar lombok. Op bezoek bij Bram die zijn dromen achterna jaagt en daar een hostel wilt opzetten. De vlucht naar het veilige Bali (vulkaan op uitbarsten) was al geboekt en ik hoefde alleen de vlucht naar lombok nog te boeken. Deze zou me 14 euro kosten inclusief 20 kg bagage, een lachtertje dus. De grootste zorg was eerder hoe mijn buikje zich zou voelen de volgende dag en of ik met een gerust hart kon vliegen richting mijn nieuwe bestemming genaamd Indonesië. Gelukkig was alles de dag erna stukken beter en verliep mijn reis goed, hopen dat ik snel helemaal de oude zou zijn. Wel vraag ik me nog af waar dit allemaal vandaan kwam? Ik heb geen idee namelijk. 

Indonesië 

Aangekomen op lombok stond Bram al te wachten bij de ingang. Ofja ik stond met een verkoper te praten en hij stond zich alles te bekijken aangezien ik hem in de drukte niet kon vinden. Eindelijk verloste hij me van de taxi chauffeurs en liet merken dat hij naast me stond met een dikke lach. Na het vliegveld verlaten te hebben zijn we naar Kuta gegaan waar hij woont. Onderweg wel nog enkele stops gemaakt voor sight seeing en verhalen. 

Indonesië zou het land zijn waar ik mijn eerste surflessen wil gaan nemen en dit kon niet beter dan op lombok. Helaas voor mij waren sinds deze week de golven erg dramatisch dus dit plan ging niet door. Waarschijnlijk paste de golven zich aan aan mijn niveau als surfer, beide shit. Niet getreurd gooiden we de plannen om en zouden we een crosser huren om het eiland te verkennen. Helaas voor ons waren we al te laat en besloten we ze al vast te leggen voor de volgende dag zodat we er optimaal van konden genieten.

Aangezien Bram bezig is met de opzet van een eigen hostel en nog in de beginfase zit  besloten we pen, papier en dergelijke te kopen en ergens eventjes wat te gaan eten. Uiteindelijk hebben we hier de hele middag gezeten en beiden een begin gemaakt aan ons eigen droomhostel op papier met de voorwaarden die hij in zijn hostel wilt hebben. Voor de zonsondergang zijn we naar een restaurantje boven op een berg gegaan waar vervolgens weer hard gewerkt werd aan ons eigen projectje op papier. Een hele dag nuttig bezig geweest en ik vond het zelf heerlijk om te doen. Je creatieve brein loslaten en weer jaren terug in de tijd en lekker tekenen, passen en meten. 

De dag erna zouden we eindelijk onze nieuwe liefdes voor twee dagen bereiden. We wisten dat ze ons veel liefde zouden geven en keken er dan ook al erg naar uit. Eenmaal vertrokken voelde het weer als vertrouwd op de weg en was ik weer helemaal in mijn nopjes van het rijden en het geluid van deze crossmotor. Na een lange tijd over binnenlandse wegen gereden te hebben met veel bochten kwamen we eindelijk aan op de plek waar we off road zouden gaan op zandpaden, grasvelden en nog veel meer. Na een tussenstop te hebben gehad op een unieke plek (rots) waar je normaal niet zou komen vervolgde wij onze weg naar Eka Beach. Dit ritje zou niet zonder slag of stoot gaan en op een off road weg kwam ik in een spoor terecht met aan het einde een kleine lancering wat ertoe zou lijden dat ik onderuit zou schuiven na de landing. Gelukkig had ik zelf niks, de rem van de motor dacht daar Anders over en stond 180 graden de andere kant op. Na de motor even geduwd te hebben in de middle of nowhere kwamen we een mechanic tegen die deze kon rechtmaken voor omgerekend nog geen 1,5. 

Eindelijk konden we onze weg vervolgen naar Eka Beach die nog niet zo makkelijk te vinden was. Wij met onze beste navigatie skills zouden er natuurlijk uiteindelijk wel komen via enkele hobbelende paadjes. Hier aangekomen probeerden we meteen de motoren uit op het strand en dit zou al snel ervoor zorgen dat we donuts gingen maken in het zand. Na hier 20 minuten gespeeld te hebben en het strand geploegd te hebben kwam er een boze local aan wat we met het strand aan het doen waren. We besloten maar wijs te stoppen en onze weg terug naar Kuta te vervolgen. 

De volgende dag zouden we op het stuk land van Bram paaltjes gaan uitzetten om zo een beeld te creëren van het oppervlakte en dit in de tekening te kunnen verwerken. Uiteindelijk zijn we hier nog vrij lang mee bezig geweest en zouden we de volgende dag dit hervatten. We moesten namelijk vertrekken naar Mataram om daar een sleutel te laten namaken van mijn motor en naar de film te gaan. Tijdens het rijden was mijn sleutel namelijk eruit gesprongen maar hij reed wel verder. De film was allesbehalve een succes en ik raad dan ook niemand aan om naar de film murder on the oriëntal expres te gaan. 

Een nieuwe dag en helaas alweer de laatste. De paaltjes waren uitgezet en de rest van de dag zouden we niet veel bijzonders meer doen en mijn week bij Bram was dan ook alweer omgevlogen. Ik zou graag nog even willen blijven aangezien ik het super relaxt vind met bram, hem te helpen en een beetje lokaal met hem mee te leven. Eerlijk gezegd kon ik het wel erg waarderen en had ik hier nog een hele tijd kunnen verblijven, maarja ik wilde ook nog andere dingen zien. 

Met de bus en een lokale boot kwam ik dan eindelijk aan op Gili Trawangan wat bekend staat als een feest eiland. Ik zou hier een dag of 3a4 blijven om mijn PADI open water te behalen oftewel eerste duik brevet. Al snel was ik verliefd op het duiken en kon niet wachten op de volgende duik. Alhoewel de 2e duik mij erg deed twijfelen om door te gaan na deze eerste cursus. Mijn bril zat namelijk constant onder water en ik moest hem blijven klaren en had ik constant hoofdpijn tussen mijn ogen van de druk, dit was zeker geen prettige duik. Gelukkig heb ik erna een ander masker gekregen die perfect paste en was het weer volop genieten geblazen. 

In de avond werd er uiteraard bij het hostel een biertje gedronken om vervolgens rond 10 een pub crawl te starten. Deze tour heb ik Verassend genoeg bijna geen enkele keer afgeslagen, maar 2x. Duiken zou overigens het beste medicijn tegen een kater zijn, zodra je het water insprong met de uitrusting was je weer herboren. Iets waar mijn lever minder blij mee zou zijn. 

Na de eerste brevet (open water) gehaald te hebben besloot ik een dag rust te pakken en mijn advance + nitrox ook te gaan doen. Dit zou een duur grapje worden maar het geld meer dan waard, het is namelijk mijn hele leven geldig en wereldwijd bruikbaar. Mijn hoogtepunten waren toch wel de nachtduik en het wrak duiken. Vooral het nachtduiken, je bent in een volkomen andere wereld en aangezien je niks ziet en alles donker is heb je het gevoel je te bevinden in een mysterieuze wereld. Ook zie je in de nacht andere vissoorten en komt de zee op een andere manier tot leven. Het wrak duiken was hetgeen waarvoor ik graag wilde duiken. Het verkennen van objecten die volledig door de zee overgenomen zijn met koralen, planten en vissen is een unieke ervaring. 

Het eiland heeft mijn hart veroverd door de rust die er momenteel is in het regenseizoen. Het is niet druk en de stranden heb je vrijwel voor jezelf. De avonden waren goed maar niet te druk. Het duiken heeft ervoor gezorgd dat ik hier zo lang zou blijven aangezien ik het niet fijn vind om langer dan 1 dag op het strand te zijn en niks te doen. Ik moet dan namelijk iets ondernemen en elke dag duiken maakte dan ook dit verschil. Door deze perfecte combinatie zou het dan ook 10 nachten duren in plaats van 4 voordat ik het eiland zou verlaten om naar Nusa Lembongan te gaan. En zelfs na 10 nachten vind ik het jammer om het eiland te moeten verlaten. Mede mijn lange verblijf hier heeft er mee te maken dat ik door het mindere weer de vulkaan Rinjani niet kon beklimmen. Hier was ik wel teleurgesteld over aangezien de dingen die ik in drie weken Indonesië wilde doen alleen surfen, duiken en de Rinjani beklimmen waren. Niet erg veel eisen toch voor een drie weken durende trip hier? 

Overigens werd ik overal herkend door de locals. Elke keer als ik over straat liep zeiden ze: Hey long hair, How are you doing? Als ik alleen liep veranderde deze zin naar: Hey long hair, big feet, big Banana. 

Op de fast boat naar Lembongan die 3,5 uur zou duren heb ik heerlijk op het bovendek gezeten met af en toe een zonnetje. Toen er uit het niks papiertjes rondvlogen ben ik deze uit fatsoen gaan oprapen terwijl er een sterke wind stond. Na deze in de prullenbak gegooid te hebben, althans de papiertjes die er wel nog waren draaide ik mij om zodat ik weer plaats kon nemen. Er kwam een sterke wind langs die besloot mijn zonnebril van mijn gezicht af te trekken en deze te doen laten verdwijnen op de zeebodem. Slechte karma? Had ik die papiertjes dan moeten laten liggen met als gevolg in de zee te eindigen? Ik heb geen idee, het voelde goed maar koste mij mijn zonnebril. 

Aangekomen op een vrijwel uitgestorven eiland genaamd Nusa Lembongan. Het is een klein paradijsje maar momenteel in het laag en regenseizoen is hier weinig te beleven. In het hostel was bijna niemand en na even samen gezeten te hebben zou ik voor het eerst in een lange tijd vroeg in bed liggen. De volgende ging de wekker vroeg om te kijken of er de mogelijkheid was om vandaag met manta's te kunnen duiken. Helaas zou blijken dat alle boten op zijn laatst rond 8 vertrekken en ik dus letterlijk de boot voor deze dag gemist zou hebben. Wel heb ik kunnen regelen om de dag erna te gaan duiken bij het enige bedrijf dat ondanks de hoge golven, sterke wind en stromingen probeert toch bij manta point te kunnen duiken. Dit zou er wel voor zorgen dat ik om 6;50 opgehaald zou worden omdat de kans om hier te duiken dan groter zou zijn. 

Nadat ik terug kwam bij mijn hostel ben ik samen met een Amerikaanse, Franse en een Mexicaan beide eilanden gaan rondrijden op een scooter. De dag begon lekker half bewolkt en de uitzichten waren erg mooi met als hoogtepunt Blue lagoon. Nadat we deze mooie plek verlaten hadden reden we de hele middag in de stromende regen, leuk dat regenseizoen. Maar nog steeds zal ik niet klagen ondanks dat ik doorweekt ben. 

Ik had de wekker vroeg voor de verandering omdat ik rond 6:30 werd opgehaald om te kunnen gaan duiken. Rond 6:50 werd ik opgehaald, niet dus!!! Ik besloot maar om rond 7;15 de scooter te pakken en naar de duikschool te rijden. Het zou een uur later worden en ik bleef wachten terwijl ik een koffie en wat te eten kreeg. Na dit heerlijk genuttigd te hebben bleek dat door de weersomstandigheden wederom de tijd verplaatst zou worden naar 11:00. Aangezien ik graag met Manta's wilde duiken bleef ik dit maar verzetten totdat ik het verlossende woord kreeg dat het niet doorging. Helaas voor mij is het niet gelukt om te doen waar ik speciaal voor naar Nusa kwam. Tijd om zo snel mogelijk dit eiland te verlaten om te surfen in Canggu (Bali). Helaas waren de golven zo hoog dat het vrijwel onmogelijk was om een Boot te pakken aangezien je met een kleiner bootje moest worden afgezet. Potverdorie, het zal toch niet waar zijn dat ik een extra nacht letterlijk vast zou zitten op dit eiland? 

Ik ben een aantal shops langs geweest om te kijken of er boten waren die wel richting Bali zouden gaan. Na een tijdje zoeken had ik er eindelijk een gevonden en die zou me dik een uur van tevoren ophalen. Ik bleef maar wachten en er kwam maar geen transport, na even gebeld te hebben gaven ze aan dat ze onderweg waren. Een kwartier voor vertrek van de boot oftewel 45 min later belde ik nog eens en gaven ze aan dat er iets fout was gegaan. Ik sprong achterop de scooter van iemand bij het hostel en we reden plankgas met al mijn spullen richting de haven. Toen ik daar aankwam waren ze de laatste spullen op de boot aan het gooien en kon ik nog last minute mee. Ik was letterlijk de laatste persoon die de boot opging terwijl iedereen al zat, gelukkig maar. 

Na eindelijk aangekomen te zijn bij het tipsy gypsy hostel in Canggu kon het volgende hoofdstuk starten. Eindelijk zou ik mijn eerste surflessen nemen en dit bleek een nieuwe leuke hobby te worden. Door mijn ervaring met snowboarden kon ik tijdens mijn eerste golven (met een duwtje van de instructeur) meteen staan en een lange afstand afleggen op het surfboard. Ik was hierdoor direct verkocht omdat ik mede het snowboarden zeker zal gaan missen. Na mijn eerste dag was ik dan ook echt gesloopt en mijn armen, schouders en borst hebben dat geweten. Paddelen is een sport op en mega zwaar, zeker als je het niet gewend bent. Aangezien fitness ergens achteraan mijn lijstje met favoriete sporten staat heb ik op deze manier toch nog mijn training voor mijn bovenlichaam te pakken. 

De volgende dag ben ik direct zonder instructeur aan de slag gegaan. Mede omdat hij al onder de indruk was van hoe makkelijk het mij afging voor een eerste keer. Denk niet dat ik nu goed ben, want het lezen van de golven en de golf pakken is het moeilijkste van alles. Pas wanneer ik sta is het vrij makkelijk maar om daar te komen nog zeer lastig. Op dag drie ben ik van een dik foam (beginner) board naar een hard top longboard gegaan. Eigenlijk vond ik dit makkelijker en zeker met paddelen ongeacht anderen zeggen van niet. Het pakken van de golven is lastiger maar als je eenmaal staat ga je lekkerder over het water heen. Begrijp me niet verkeerd surfen is leuk maar bestaat voor 99% uit paddelen. 

Het hostel en de groep was een dikke plus. Het was een klein hostel van 18 mensen die vrijwel allemaal ook de kerst hier zouden doorbrengen. Doordat het zon klein hostel was kon je iedereen en zouden we dus ook vrijwel alles samendoen. Ons ritme bestond uit: slapen tot 11/12 uur, samen ergens ontbijten, relaxen in het hostel, om 3 uur met vrijwel iedereen surfen, om 5 uur happy hour bij old men, douchen en eten samen en vervolgens ergens opstap. Dit herhaalde zich op deze manier voor 5 nachten. Eigenlijk was het een hechte groep geworden in een zeer korte tijd en iedereen kon elkaar super goed. Als we op stap gingen wist je altijd dat als je naar een bepaalde plek zou lopen er altijd wel iemand van de groep zou zijn, dit voelde een beetje als thuis. 

Kerstavond hadden we een varken aan het spit bij het hostel en zouden we met een groep van 30 personen eten, drinken en cadeaus uitpakken. Iedereen moest een cadeau kopen voor max 50.000 roepia en door middel van een dobbelspel kwam je uiteindelijk bij een cadeau uit. Voor mij zou dit een zwart shirtje zonder mouwen worden, precies wat voor mij, NOT!! Maar gezien de andere cadeaus kon ik nog blij zijn met wat ik gekregen had. 

Helaas werd deze autistische dagelijkse planning verbroken omdat mijn toekomst vanaf eind december in Australië lag. Met een kater van kerst, een nacht overslaan in het vliegtuig omdat ik niet kan slapen en een tijdsverschil van drie uur zou ervoor zorgen dat ik 8,5 uur later in Sydney zou aankomen. Een hereniging met Bart, weer aan het werk, meer surfen, een nieuwe taal en cultuur en nog veel meer gaan ervoor zorgen dat dit wederom een onvergetelijk avontuur gaat worden.