Thailand Part I - Bangkok &Ayutthaya

Na een korte vlucht vanuit Hong Kong naar Bangkok was ik dan eindelijk op mijn eerste bestemming. De spleetogen waren in de minderheid en de rond ogende mensen waren in de meerderheid. Daarnaast kan ik je ook vertellen dat de gemiddelde Thai een stuk groter is dan de gemiddelde Chinees. Fijn om als gemiddelde (niet groot dus) Nederlander mij weer te kunnen mengen met lengtegenoten. Met alle respect naar de Chinezen waar ik geen verkeerd woord over kan zeggen; ze zijn allemaal heel behulpzaam, lief, vriendelijk en toch best open gezien de politieke situatie waarin ze zich begeven. 

Ik vond het heerlijk om in Hong Kong te doen en te laten wat ik wilde zonder daarbij met iemand rekening te moeten houden. Waar ga ik heen? Met wie ga ik daarheen? Of ga ik toch alleen? Dit zijn geen gekke vragen en ik moet dan ook zeggen dat ik het heerlijk vond om alleen te zijn. Ik had van tevoren niet gedacht dat deze vrijheid en eenzaamheid mij zo goed zou bevallen. Dit nogmaals met als hoogtepunt op de Peak van Hong Kong waar ik bijna drie uur alleen gezeten heb.

Wat ik verwacht van Thailand?
Een groot land die aan ieders trekken kan voldoen. Veel stranden en mooie eilanden in het zuiden en mooie natuur in het noorden. Shemales, oude mannen met jonge dames, goedkoop eten en vooral veel drukte in Bangkok. En niet te vergeten de oude hoofdstad van Thailand genaamd Ayutthaya met haar mooie overblijfselen. Het land van de gestorven koning, zijn jaar van rouw en uiteraard het boeddhisme. Tenslotte denk ik aan de bergrit met 762 bochten van Chiang Mai naar Pai, die heel mooi schijnt te zijn. 

Aangekomen in Bangkok oftewel Thailand. Toen ik bij mijn hostel aankwam was Steffie daar al. Steffie was ook in Thailand en door het slechte weer in het zuiden was ze weer richting Bangkok getrokken. Deze avond zijn we een stuk gaan lopen, eten en vervolgens naar een bar gegaan. Het zou het begin van een mooie avond worden.

Met een pilsje in de hand, Steffie als gesprekspartner en ogen ronddwalend door de hele tent wat er zich allemaal wel niet afspeelde. Wat ik nu allemaal met mijn eigen ogen zag, leek wel op een fictieve speelfilm. Heel veel blanke mannen met jonge dames (of shemales) waarvan puur seksueel misbruik gemaakt werd. Op den duur draaide het natuurlijk allemaal alleen maar om het verdienen van (veel) geld of eventueel een blanke man voor vast aan de haak te slaan. Dus heb je als blanke man op leeftijd interesse in 20 jarige meisjes, dan is Bangkok een walhalla. Deze mannen zullen zich eerder druk maken welk meisje ze mee naar huis willen nemen dan naar welk strand ze zullen gaan. 

De hele avond heb ik hier met verbazing rond gekeken en dit zou ik de dag erna ook nog doen wanneer Bart er ook bij zou zijn. Voor mij wende het idee niet en om eerlijk te zijn vond ik het persoonlijk maar een rare ontwikkeling en moest ik elke keer weer lachen van ongeloof. Voor de duidelijkheid dat wil niet zeggen dat ik er niet met volle teugen van genoten heb om midden in een speelfilm te hebben gezeten  en te kijken wat er zich wel allemaal niet afspeelde. Wanneer de blanke man te zat was of weg ging was de vrouw uiteraard alweer met de volgende bezig. Je gelooft het pas als je het ziet. 

Later deze avond zouden we nog een biertje doen in een bar naast ons hostel. We kwamen aan de praat met een aantal mannelijke vrouwen. Dit op vriendschappelijk niveau ondanks ze toch in het begin nog wel geld aan ons wilden verdienen. Aangezien het in die bar rustig was hadden ze de tijd om met ons te praten. Geloof het of niet maar dit was echt een gezellige avond. We bespraken waarom ze als shemale door het leven gingen en je raadt het al: puur voor het geld. Het is één grote booming business in Bangkok. Tussendoor kwamen ze ook nog met een schaaltje sprinkhanen langs als snack. Deze hebben we uiteraard geprobeerd aangezien dit ook een bucketlist dingetje was. 

Een meid uit Maleisië meen ik, wilde al van kleins af aan man worden. Hier had ik wel respect voor. Ze gebruikte de industrie in Bangkok om haar dure operaties te kunnen bekostigen zodat ze eindelijk kon zijn wie ze graag wilde zijn. Ik heb haar geld gegeven, omdat ze zo open en eerlijk tegen ons was én ik vind dat je moeten kunnen zijn wie je zelf wilt zijn. Op weg van de ene bar naar de bar naast ons hostel kwamen we nog shemales tegen waarmee we aan de praat kwamen. Deze lieten foto's zien van hun vrouwelijke lichaam inclusief wormvormig mannelijk aanhangsel. Ik heb wel eens fijnere dingen gezien en prettig was anders. Ohja en de persoon in het verkeerde lichaam heb ik een gift gegeven, dus nee; niks ervoor terug gelukkig. Hoe zou jij je voelen in het midden van deze speelfilm? Dat antwoord zal voor iedereen anders zijn.

De ochtend erna heb ik geslapen tot een uurtje of half 3 in de middag, heerlijk. Ik had mijn daglenzen van Spekhof Optiek nog in en had nergens last van. Nog een dag ermee gedaan dus. Nogmaals bedankt voor dit cadeautje! 
Na het douchen zijn Steffie en ik wat gaan eten en was het plan om in een park ergens te relaxen en wat te lezen. Een park zouden we nooit zien.

We liepen naar een tempel omdat we deze boven de gebouwen zagen uitsteken. Na deze bezocht te hebben zijn we China town in gelopen waar we aan de praat kwamen met een local. Hij zei dat we geluk hadden want een heel stuk verderop was een tempel die maar eens per jaar geopend is voor iedereen, omdat het vandaag de geboortedag van buddha zou zijn. Weinig mensen wisten hiervan en we waren er dus ook helemaal alleen. We stapten verder de tempel in waar we een ruimte ingingen waar monniken aan het bidden en zingen waren. We mochten hier eigenlijk niet zijn en de driver van de tuktuk kwam ons hier weg halen. Het was een ervaring op zich en best mooi. 

Later weer terug in China town hebben we hier nog een hele tijd door steegjes rondgelopen waar geen toerist te bekennen was. We liepen door kleine, smalle en donkere steegjes waar families bezig waren met handarbeid om dit op de grote straten te verkopen. Na wat gegeten te hebben zijn we terug naar hostel gegaan waar we Bart zouden treffen om later weer naar de befaamde bar terug te gaan. Ik was nog steeds niet aan alle speelfilms gewend die zich hier afspeelden en ga dit volgens mij ook niet doen. 

Deze twee avonden in de bar zouden net zo duur zijn als vier dagen hier gewoon te leven en alles te bezichtigen. Mijn plan is dan ook om weinig alcohol te gaan nuttigen in de komende maanden om mijn reisbudget zo optimaal mogelijk te houden. Het aanbod aan eten is hier overigens overweldigend. Een streetfood cultuur die we in Nederland of beter gezegd Europa niet kennen. Overal staan eetkraampjes waar het eten ter plekke vers en snel voor je bereid wordt. Spotgoedkoop en een maaltijd ligt dan ook tussen de €1,25 en €2,50. Soms ziet het eten er niet super uit, maar smaakt het wel echt heel erg goed. Overigens scheelt het je ook eenderde van de prijs dan wanneer je ergens gaat zitten om te eten in een restaurantje. 

De ochtend erna of beter gezegd middag, hebben Bart, Steffie en ik de trein gepakt naar het station en zijn we met de tuktuk naar het paleis gegaan. We wilden hier later fietsen pakken om als echte Nederlanders Bangkok te verkennen. Mijn eerste tuktuk ervaring in Bangkok gisteren was trouwens een heel avontuur. Ze knallen overal tussendoor en maken geluid alsof je elk moment gaat opstijgen. Aangekomen bij het paleis stikte het direct van de Thaise mensen gekleed in het zwart. Deze waren nog altijd in het zwart als teken van rouw voor de koning, die al meer dan een jaar geleden was overleden. Later bij het betreden van het gebied waarop het paleis en de koninklijke tempels lagen (overigens echt mooi), was het letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. 

Er stonden tienduizenden mensen in de rij om geld te doneren aan de koninklijke familie voor de overleden koning. Vrijwel alle mensen gingen vervolgens op de foto met het papierstuk waarop staat dat ze geld gedoneerd hadden. Alsof het koninklijk huis nog niet genoeg geld heeft nadat miljoenen mensen het afgelopen jaar geld gegeven hebben. Hierna zijn we met een taxi naar het vliegtuig kerkhof gereden. 

Anderhalf uur later en €7,50 lichter (voor ons drieën!) waren we dan eindelijk op de plek van bestemming. Dit zou voor mij een van de hoogtepunten worden aangezien het een hele aparte scène is. Leegstaande en leeggehaalde kleine en grote vliegtuigen waar je doorheen kon lopen en op mocht klimmen. Eigenlijk kon je er gewoon alles doen wat je fantasie toe zou laten. Na hier een tijd doorgebracht te hebben en nadat Bart lek was gestoken zijn we met de watertaxi voor locals terug gegaan richting onze wijk. Deze boot kostte 17 baht (€0,42) voor ongeveer 20 kilometer. Een lachertje dus. Het waterverkeer met deze boten ging beide richtingen op en ze gingen met volle snelheid. Elke keer als de boten elkaar passeerden schoot het water omhoog door de golven en ging de hele boot op en neer. Wederom een ervaring op zich waarbij het in het begin ook wel spannend was. 

Aangekomen bij het MBK winkelcentrum waar vrijwel elke vrouw van zou gaan watertanden zo groot, wilden we een muay tay wedstrijd bezoeken. Helaas voor ons, maar geluk voor de vechters, was het al afgelopen. Bart had zich namelijk de hele bootreis al warm gemaakt om iemand uit te dagen en deed dit doormidden van te flexen in elke mogelijk houding. Het schijnt dat er nog altijd dames met een natte onderbroek hiervan door Bangkok lopen. 

Ayutthaya
De ochtend erna zouden Bart en ik Bangkok en Steffie weer achter ons laten om naar Ayutthaya te gaan. De beroemde oude hoofdstad van Thailand die ooit veroverd en geplunderd werd door het Birmese leger om vervolgens vervallen achter te blijven. De twee uur durende lokale trein gepakt voor omgerekend €0,27. Een treinrit naar Amsterdam dus, maar dan meer dan 55 euro goedkoper. Hier kunnen de NS en Veolia nog wat van leren. Zeker aangezien er nog veel meer beenruimte was dan in de Nederlandse treinen. 

Aangekomen en onze spullen gedropt in het hostel hebben we hier direct een fiets gehuurd. Voor €1,25 pp waren we 24 uur lang de baas over onze nieuwe Gazelle fiets. Vooraf research gedaan en uitgezocht welke tempels we op onsNederlands vervoermiddel gingen bezoeken. Al veel tempels gezien en dus niet meer onder de indruk hiervan moet ik zeggen dat deze plaats zeker een walhalla is voor mensen die van tempels houden. Omdat het de oude hoofdstad van Thailand is zijn hier grote tempelcomplexen te vinden met een verscheidenheid aan stijlen. Van grote boeddhistische tempels en stupa's tot een gouden liggende buddha van wel 30 meter of een grote zittende gouden buddha van 20 meter hoogte in een tempel. Mocht je ooit naar Thailand gaan dan sla deze plek zeker niet over. Meer dan een dag moet je hier zeker niet spenderen, al helemaal niet als je een fiets huurt. Mooi was het wel. 

Na een tempelfietstocht van zo'n ruim 5 uur en veel kilometers zijn we in een afgelegen gebied aan de straat gaan eten waar echt nooit toeristen komen. We werden meerdere malen lachend bekeken door de locals. Het eten was heerlijk en voor het eten met een flesje drinken waren we samen €2,55 kwijt. Je vraagt je af hoe dit mogelijk is zo goedkoop toch? Dat vraag ik me ook wel eens af. Vervolgens terug op de fiets naar het hostel om ons klaar te maken om de nachttrein te pakken.

Waarom dan een hostel als je een nachttrein pakt? 
Als je je deze vraag hebt gesteld dan weet je dat dit verhaal je interesseert en je goed hebt opgelet. Of je was er gewoon niet mee bezig, dat kan natuurlijk ook.
Want ja we hebben dit hostel puur gepakt om onze spullen neer te zetten tijdens onze dag die we hier spendeerden. Zie het maar als een veilige opslag voor €5 waar we vervolgens nog lekker gedoucht hebben en ons klaar gemaakt hebben voor de nachttrein. De eigenaar snapte er geen hol van toen ik het uitlegde en zelfs na meerdere malen had ik de moed opgegeven. Toen ik hem twee uur later vroeg om een tuktuk te laten komen om ons naar de nachttrein te brengen vond hij het nog steeds vreemd. 

Er zouden nieuwe nachttreinen zijn, maar dit waren ze nog niet allemaal. Ons geluk was uiteraard dat wij in een oude terecht kwamen. Beter voor de ervaring, hopelijk gaat het slapen ook fatsoenlijk. Tijdens het schrijven in de nachttrein loopt er een kakkerlak bij het bed van Bart boven me rond. Hij probeert hem kapot te maken maar dit mislukt, hij ontkomt aan Bart en gaat naar onder richting mijn bed. Om eerlijk te zijn moet ik zeggen dat dit mij niks doet en ik heb er geen seconde meer aan gedacht. De trein maakt veel lawaai en gaat constant op en neer. Ohja en bij binnenkomst vertelde de conducteur iedereen meteen dat de rookruimte op de wc was. Uiteindelijk was het nog een fijne reis en heb ik nog een aantal uurtjes mijn ogen kunnen sluiten. Dit zelfs ondanks dat mijn bed voorzien was van een kuil in het midden waar een gemiddeld persoon zich hier een hernia op zou liggen. Ik had het geluk dat ik hier al een ervaringsdeskundige in ben door het oude logeerbed van Chinouk (NO OFFENSE). Tevens zou de nachttrein van 12 uur €17,50 kosten wat nog altijd een derde van de prijs is van een retourtje Amsterdam.

Op naar Chiang Mai, Pai en Chiang Rai, voordat mijn volgende hoofdstuk met bjorn in Vietnam en Cambodja op de motor gaat beginnen. De tijd vliegt hier in elk geval helaas voorbij alsof het niks. Het einde van hoofdstuk 2 Thailand nadert helaas al langzaam.