Blog 3: being a tourist in Hong Kong

Afgelopen nacht nog naar de 7-eleven geweest om mijn ontbijt voor de volgende ochtend te halen. Voor Azië reizigers klinkt de de 7-eleven als een godsgeschenk, degene die niet weten wat het is hebben gewoonweg pech want ik ga het niet uitleggen.

Na mijn ontwaking door de wekker wilde ik hem het liefste weer zo snel mogelijk uitduwen en me omdraaien. Toch heb ik dit niet gedaan want ik stond dan ook weer te popelen om deze nieuwe massale stad te verkennen. Eenmaal wakker en mijn veel te hete noodles te hebben gegeten (eigen schuld, ik dacht hot zal wel meevallen), heb ik me klaar gemaakt om te gaan. Dit in dezelfde outfit als van de dag dat ik vertrok, mijn bagage was namelijk nog altijd in Beijing.

Onder de Big Ben van Hong Kong stond ik te wachten om deel te nemen aan een 'free walking tour'. Ik zag een Duits koppel hier ook wachten en ja hoor, we zouden deze free walk met zijn drieën doen. David, een local, was de man die ons de komende uren bezig hield met een informatieve wandeling waarin we veel te weten zijn gekomen over Kowloon. Free walks zijn in Europa erg populair en worden mogelijk in veel landen door de overheid verboden. Dit omdat ze het werk van de echte (afgestudeerde) gidsen afpakken.                                                                                                      

Na de tour ben ik samen met het Duitse koppel nog naar een plek gegaan met local streetfood op aanraden van David. We waren wederom de enige rond ogende mensen in laten we zeggen, één uur tijd dat we daar gezeten hebben. Er was zelfs geen Engelse kaart en een Chinese steward die toevallig bij ons aan tafel zat heeft ons geholpen met bestellen. Hier heb ik een Chinees drankje genaamd Ying Yang gedronken (koffie en thee gemixt). Ohja, en niet te vergeten tussen de tour en het eten zijn we nog langs The Avenue of Stars geweest waar onder andere Jacky Chan en Bruce Lee hun handdrukken hebben achtergelaten. Na het eten heb ik de Duitsers achter gelaten, omdat hij over het Nederlands elftal begon maar ook voor het welzijn van de medemens.

Mijn bagage was nog altijd niet terecht. Het probleem bleek te zijn dat ik een powerbank in mijn tas had. Dit mocht blijkbaar niet en mijn tas was nog in Beijing. Raar toch? Waarschijnlijk is die powerbank zelfs in China gemaakt. Ik moest een formulier opsturen waarin ik toestemming gaf om mijn tas open te maken, deze eruit te halen en er afstand van te doen. Zo gezegd zo gedaan, maar nog altijd geen tas. 

Aangezien ik al 2 dagen in dezelfde kleren liep en het klimaat hier lekker drukkend (oftewel lekker benauwd en zweten) is moest ik weer denken aan het welzijn van de medemens. Ik ben naar de H&M gegaan en heb op de sale afdeling een setje kleding gehaald. Later deze dag heb ik me gedoucht en geloof me, het voelde alsof ik herboren was.

In de namiddag ben ik naar een Chinese tempel en de Nan Lian Garden geweest in het noorden van Kowloon. Hier werd pas echt duidelijk dat mijn beroemde status uit Europa zelfs tot China rijkt. Hordes met vrouwen gaapten me aan, waarbij het kwijl in grote hoeveelheden langs hun mondhoeken afliep. 'ROY i wunt piektuur jou' zeiden ze tegen me en de goedzak die ik was nam natuurlijk alle tijd voor mijn fans. Als de enige echte Roy Donders met mijn internationale status kon ik nu eenmaal deze verzoeken niet weigeren.

Eerder deze dag stond ik in de H&M in het pashokje met mijn vettige vieze lichaam kleren te passen. Wat een geluk voor de mensen die de shirts gaan passen die ik niet gekocht heb. Ik stond in het pashokje en liet een dikke scheet voordat ik het hokje uitliep. Ik kan je vertellen dat er op dat moment iets gebeurde wat ik waarschijnlijk nooit meer zal meemaken. Ik deed de deur open en een Chinese vrouw keek me aan met RONDE ogen van 'wat gebeurde me hier nu allemaal'. Ik schaamde me dat moment wel een beetje. Zeker aangezien de gemiddelde Chinees super sociaal is. Ze laten namelijk wanneer ze eten, de mond open zodat je to the max kan meegenieten  van hun eetbeleving. Dit is af en toe met geluidseffecten, effecten voor het reukvermogen hebben ze nog niet ontwikkeld voor de toeschouwer. 

Om acht uur ben ik nog naar de GROTE lichtshow van Hong Kong gegaan. Ik kan je vertellen dat deze show een immense indruk op me heeft achter gelaten en waarschijnlijk na mijn reis me nog altijd zal bijblijven. Deze lichtshow was aan de overkant in het business gedeelte vanaf de wolkenkrabbers. Vanuit Kowloon is deze dan goed te zien. Als ik vertel dat ze super jaloers zijn op de lichtshow van de gesloten pepermolen in Heerlen kun je je voorstellen wat dit voor spektakel is geweest.

Bij terugkomst in het hostel heb ik nog even de Carlos Santana in mij losgelaten op de gitaar. Uiteraard na elk nummer werd ik bejubeld en toegezongen door een lege ruimte.

De volgende dag heb ik de tram gepakt naar het business gedeelte van de stad om hier ook een free walking tour te doen. Ik was ruim op tijd maar door een bezoek aan de heilige vierkante meter door een drukkende maag was ik uiteindelijk nog zelfs bijna te laat bij het vertrekpunt. Ik zou deze tour doen met een Australisch stel uit Perth en een Franse meid. Aangezien deze kant van de stad niks voorstelt of beter gezegd geen indruk maakte, ga ik hier ook geen tijd en energie aan verspillen met typen. Even later zou de ferry naar Kowloon het hoogtepunt worden van deze dag tot nu toe.

Na iets gegeten te hebben, ben ik terug naar het hostel gegaan. Dit om te kijken of er nog nieuws was over mijn bagage; helaas nog altijd geen nieuws. De vlieger voor 'geen nieuws is goed nieuws' gaat helaas dit keer niet op. Ik besloot om redelijk op tijd naar de Peak (berg naast Hong Kong) te gaan zodat ik een overzicht over de stad had bij daglicht, zonsondergang en bij nacht. Het stikte van de toeristen (vooral Aziatische) en gelukkig had ik de tip gekregen om een stukje een pad omhoog te lopen waar het lekker rustig was, dit bleek ook zo te zijn. Ik had mijn schoenveter losgehaald en hiermee heb ik de GO PRO bevestigd aan het hek om een timelapse te kunnen maken. Achteraf was dit een goede keus omdat één het wederom heerlijk was om alleen te zijn en twee omdat alle drie de fasen een hele unieke en indrukwekkende ervaring waren. Ik kan met zekerheid zeggen dat dit mijn hoogtepunt in Hong Kong was.

Nadat ik hiervan terug kwam in het hostel bleek dat ze hadden gebeld voor mijn bagage. Ik kon het komen ophalen..... Ik heb terug gebeld en voor 25 euro zijn ze het me twee uur later komen brengen (23:00). Het laten brengen was het waard aangezien het 1 uur enkel naar het vliegveld was. Tijdens het wachten ben ik iets gaan eten waarbij ze me letterlijk de hele kip gebakken hadden. Ze hadden alleen de veren eraf getrokken. Een aparte ervaring, voor het oog zeker geen aanrader, maar de smaak was goed te doen. Vervolgens ben ik naar het hostel gegaan en was mijn bagage er. Uiteraard vierde ik van binnen een klein feestje bij het zien van mijn groene rugmonster. 

Na mijn bagage gecontroleerd te hebben, ben ik gaan douchen en heb ik contact opgenomen met mijn nieuwe Kiwi vriend Mike Turner (Nieuw Zeeland). En geloof me nadat ik hem had horen zingen wist ik met zekerheid dat hij geen familie van Tina was. We hadden al eerder afgesproken wat te gaan drinken later in de avond maar hij was al in de stad met een collega om te eten. Eenmaal elkaar gevonden zijn we op zoek gegaan naar een fatsoenlijke tent om op stap te gaan. Al snel werd duidelijk dat Kowloon niet het gedeelte was om op stap te gaan.... er was bijna niks te doen en in vrijwel elke tent zaten een man of 10 a 20. Na lang lopen vonden we EINDELIJK iets waar veel mensen (locals) binnen waren. Laat deze tent nu net op 1 minuut loopafstand van ons hostel zijn, ideaal voor de terugweg dus. 

Overigens, de proppers in Salou zijn niks vergeleken bij die in Hong Kong. Als ik op alles was ingegaan had ik ondertussen al 72 maatpakken, 9342 maaltijden genuttigd en een aantal kilo wiet en hasj in mijn backpack. 

Wij hebben ons lekker aan een tafeltje gezet met uitzicht over het hele café en vooral gepraat en wat rond gekeken. Het was meteen weer duidelijk dat de gemiddelde Aziatische vrouw probeert een blanke man te versieren. Een aantal mannen op leeftijd (zullen we maar zeggen) met een zwerm van snoepgoed om hem heen. Ook twee Australische jongens stonden zonder shirt zich uit te sloven, leuk om te zien dat deze dan geen aandacht kregen. 

Ook is het leuk om eens een keer groot te zijn en over iedereen heen te kunnen kijken. Nu weet ik ook eens hoe Rik zich dagelijks voelt. Rond half 6 en heel wat biertjes later lag ik eindelijk in bed.

De ochtend (middag) erna ontwaakte ik rond een uurtje of half 2 met een hoofd zwaarder dan een bowlingbal. Ik heb nog een uur wakker in bed gelegen en ondertussen een fles water meester gemaakt. Na het douchen ben ik naar de openbare ruimte gegaan waar ik na een uur kletsen uiteindelijk de moed verzamelt had om met Thomas de Aussie naar de 10.000 Budha's te gaan. De vrouw achter de balie keek ons raar aan omdat het ondertussen kwart voor 4 was en het om 5 uur dicht ging. Daarbij moesten we nog een stuk naar het noorden reizen. De 10.000 Budha's is een lange trap met aan weerszijde beelden die uitkomt bij een tempel. 

Het was mooi en raar om mee te maken aangezien al deze beelden aan weerszijde (zie foto's voor een indruk) een andere uitdrukking en vorm hadden. Boven aangekomen bij de tempel was er een grote tempel in Chinese stijl met daarin ook echt 10.000 kleine budha beelden. Helaas mocht je er geen foto's maken, zo rebels als dat ik ben dit uiteraard toch gedaan. Na hier een rondje gelopen te hebben werd omgeroepen dat de poorten dicht zouden gaan. Perfect time management it was. 

We hebben vervolgens nog even bij de haven met het uitzicht gezeten en gekletst en zijn vervolgens naar een Indiaas restaurant geweest. Thomas was vegan dus ik heb me hier uiteraard bij aangesloten, zijn motivatie en filosofie hierover was best motiverend. Ik ging voor de eerste keer verschillende curry's met kaas-curry brood eten (vegetarisch dus in plaats van vegan). Het bleek achteraf veruit het lekkerste te zijn wat ik gehad heb in Hong Kong en dit is zeker voor herhaling vatbaar. Na terugkomst in het hostel hebben we nog lang gezeten met de Aussie, Chinees, Française en de Pakistaan. 

Ik kwam er trouwens achter dat je je kunt inschrijven voor mijn mailinglijst. Als je je inschrijft krijg je een mailtje wanneer ik iets gepost heb. Niks moet, alles mag. 
Ook merk ik aan mezelf dat ik grote complete verhalen typ, terwijl dit zelfs nog maar een korte samenvatting van mijn bevindingen is. Ik ga proberen om alles nog korter en krachtiger te maken, zodat het makkelijker weg te lezen is. Of het gaat lukken is een goede vraag, het is wel samen met gitaarspelen (als de mogelijkheid er is) een doel voor de komende periode. 

See you in Thailand!

PS. Ik ga wat foto's en dergelijke toevoegen maar werkelijk geen idee wanneer, aangezien ik niet overal goede wifi zal hebben.