Melbourne part 2

Melbourne deel 2 

De werkweek zit er bijna op, het is vrijdagmiddag en ik kan het weekend al ruiken. Morgen avond een lekker techno avondje waarbij ik Marcel Dettmans beats tot mij zal nemen. Nog even de materialen schoonmaken en opruimen en dan is daar het weekend. 

De cementmixer staat uit maar moet nog een beetje geschrobd worden aangezien hier nog wat aanplakt. Tijdens het schoonmaken (schuren) hiervan krijg ik in een irritatie (steek) in mijn oog. Ik wrijf door mijn oog en denk dat ik een vuiltje in mijn lens heb. Ik doe deze uit, spoel mijn oog en doe en nieuwe lens in. Tot mijn verbazing blijft het gevoel hetzelfde en besluit ik ook deze lens na een minuut weer uit te doen en weg te gooien. Met überhaupt al een raar gevoel omdat je maar met 1 oog goed ziet ga ik richting huis en deed de bril op. De rest van de avond bleef het irriteren, rood en lichtelijk opgezwollen. Niet echt het gevoel waar je je weekend mee wilt beginnen, letterlijk en figuurlijk dus geïrriteerd. Ik zag trouwens met mijn linker oog constant wazig alsof ik in een hele dicht Miswolk stond. Op een andere manier kan ik het niet beschrijven. 

De nacht was een zeer onstuimige. Enkele keren (geen idee hoevaak) werd ik wakker met steken, een geïrriteerd oog en een nat gezicht van de tranen. De ochtend erna toen ik wakker werd was deze helemaal opgezwollen.

Gezien de pijn en rare ontwikkelingen van het oog besloot ik maar richting het ziekenhuis te gaan. Ik was al snel aan de beurt en werd constant gecontroleerd. Het bleek dat de PH waarde niet klopte en er een of andere chemische stof in mijn oog zat. Dit was dan natuurlijk ook van het cement. Ik kreeg een soort lens op mijn Oog met daaraan een soort slangetje in het midden. Deze moest ik tussen mijn oog en ooglid klimmen, zoals je je kunt voorstellen uiteraard alles behalve een lekker gevoel. Tevens kon ik al deze tijd maar half wazig en blind met mijn linkeroog kijken. 

Als je denkt dat het hierbij bleef heb je het mis. Buiten deze irritatie aan het oog van zowel het cement als de apparatuur werd er ook nog 2 liter vloeistof via het buisje in mijn oog gepompt. Het duurde ongeveer een half uur op de klok maar gevoelsmatig 2 uur of nog wel langer. Een vloeistof die constant in je oog gepompt wordt waarbij er constant druk op je oog staat is zeker geen fijn gevoel. 

Na heel wat metingen en na 6 liter vloeistof door het oog kreeg ik eindelijk groen licht wat betreft de PH waarden en het verbeterde zicht. Ik mocht het ziekenhuis verlaten en moest oogdruppels gebruiken. Het grootste geluk is dat ik Nederlands ben, door een samenwerking met Australië is medische zorg gratis voor ons. Zo niet dan had ik 1850 dollar moeten betalen voor de behandeling en het bed, een geluk bij een ongeluk...

Dinosaurussen zijn dieren uit de oudheid. Zo kan ik mijzelf ook noemen op het vlak van spotify. Ik heb na een lange periode maar eens besloten het aan te schaffen en verdomme wat is dat fijn en handig. 

Ondertussen ben ik al langer weg dan 6 maanden. Een lange periode maar toch ook zo kort. Immens veel ervaringen, nieuwe mensen leren kennen en veel landen bezocht. Voor mijn gevoel ben ik pas een korte tijd weg en de tijd vliegt alsof deze er nooit geweest is. Ik heb het gevoel thuis (nog) niks te missen en geniet nog elke dag van de omgeving en vrijheid om te doen en laten wat ik wil. Ik zie deze reis nog wel voor een leuke periode doorgaan zoals ik er momenteel over denk. Maar goed je weet natuurlijk nooit wat of wie je op deze weg tegenkomt. 

Ondertussen is het werkleven en alles eromheen vrij druk. Door de combinatie van alles heb ik bijna (geen) tijd meer om op mijn gitaar te spelen. Dit zorgt ervoor dat ik mijn Gitaar helaas verkocht heb. Toch wil ik het graag nog leren maar dit is niet het juiste moment ervoor. 

De drie musketiers waren weer herenigd. Pepijn was terug uit Maleisië en we zouden dan ook een van de beroemdste wegen van Australia gaan bezoeken Oftewel de great Ocean road. Het was een mooie weg langs de zuidkust van Australië maar niet echt iets heel speciaals. Tot je aan het einde komt... 12 Apostels And Loch an gorge waren adembenemend mooi, zeker een hoogtepunt ondanks het toerisme en de drukte. Hier heb ik even de tijd genomen om te genieten van het moment want het is echt indrukwekkend wat de natuur hier voor creatie heeft gemaakt. 

De volgende stop was ergens in een motel op weg naar de Grampians. Tijdens deze rit zagen we een verlichte oranje lucht en hadden we geen enkel idee wat het zou zijn. Er gingen verschillende ideeën rond en het bleek een kilometers lange bosbrand te zijn. We reden er eigenlijk parallel aan en overal was de lucht oranje gekleurd met in de verte overal sirenes. Dit zou er later ook voor zorgen dat in het motel geen stroom zou zijn. 

The grampians, een groot natuurpark met mooie uitzichten over de verschillende valleien. Bij een grote hangende rots op grote hoogte ook nog even de leeuwenkoning nagespeeld uiteraard met wapperende manen. 

Ik kan concluderen dat alles wat ik in Australië gezien heb erg interessant en mooi is. Toch kies ik er Moneywise voor om Australië te gebruiken als springplank naar Azië. Het geld wat ik hier in een week uitgeef terwijl ik werk en niks geks doe, kan ik 2 weken in Azië als een koning van leven. Ik ga dus voor een kwalitatief heel goed leven in plaats van op mijn geld te moeten letten in Australië. Tevens vind ik Australië mooi maar erg overrated als je van tevoren alle verhalen en dergelijke hoort. Dat komt waarschijnlijk ook omdat veel van deze mensen alleen in Australië zijn geweest. 

Aanstaand weekend is dan eindelijk de hoofdreden voor mijn bezoek aan Melbourne daar. DE formule 1 staat op het programma. Laat ik nou net werken in Middle Park op 3 straten afstand van het Albert park circuit. Al vanaf de helft van de week kon je constant de motoren horen wat er voor zorgde dat ik nog meer zin kreeg in het weekend. Eugene mijn Ierse baas wist dit en gaf me aan het einde van de werkweek 50$ als extraatje om mee te nemen naar het weekend.

Hier heb je wat voor dit weekend omdat je altijd zo hard en goed voor me werkt 

Ik: nee hoeft niet, ik krijg toch al betaald

Hij: shut up, Just drink a few on me this weekend! I know your Looking forward to iT

Het weekend was dan eindelijk daar. Zelfs de kwalificatie zijn we gegaan doordat we gratis tickets hadden gewonnen. Met enorm veel zin waren we dan eindelijk binnen en kon het feest beginnen. 10 minuten nadat we binnen waren hadden we al kaartjes gekocht om met een helikopter over het circuit heen te vliegen. Wederom een nieuwe ervaring omdat ik nog nooit in een helikopter gevlogen had. Ik had ook nog het geluk dat ik voorin kon zitten en dus hèt beste zicht had, wat wil je nog meer? Een prachtig uitzicht over zowel het circuit als de skyline van Melbourne. Na deze vlucht zijn we zonder ticket de Senna tribune opgekomen door gewoon stom te bluffen en door te lopen. Perfecte zitplaatsen in de laatste bocht voor de finish en de ingang van de pitstraat. Na de kwalificatie was het tijd voor het Heineken feest met daar een aantal leden van de BlackEyed paes.

Eindelijk was de wedstrijd dag dan daar. In bocht 13 verzamelden alle Nederlands in oranje shirtjes zich langzaam bij elkaar in het zonnetje voordat de race eindelijk zou beginnen. Het zou een matige en saaie wedstrijd worden aangezien er vrijwel niks gebeurde van inhaalacties of wat dan ook. Door de grotere auto's dit seizoen en het saaie circuit lijkt het af en toe wel op een parade, desalniettemin was het toch een onvergetelijke ervaring.

Het weekend was omgevlogen net zoals de rest van de (werk) weken overigens. Terug aan de slag in de bouw blijf ik me er over verbazen hoeveel nog goede materialen er in grote hoeveelheden weggegooid worden. Zonde om te zien maar blijkbaar de normaalste zaak van het leven. Overigens heb ik nog meer respect dan ik al had voor mensen in de bouw, ik snap wel waar die versleten ruggen en gewrichten vandaan komen. In het weekend heb ik vrijwel altijd last van mijn hand en vinger gewrichten van het constant vastpakken en slepen van stenen. 

Tijdens deze week heb ik in het ziekenhuis ook nog een check voor mijn oog. Gelukkig was alles goed en waren mijn ogen uitstekend. Ik zag zelfs beter met bril dan de dokter zonder, althans dat waren zijn woorden. Ook Fijn moet weten dat mijn ogen niet achteruit zijn gegaan en ik ook geen kosten hoef te maken voor een nieuwe bril. 

Lord of the Fries, een legendarische fastfood keten die bekend is in heel Australië. Bij deze burgertent zijn alleen maar vegan producten te krijgen en het is allemaal overheerlijk. Deze tent is samen met OM vegetariër (Indiaas eten) mijn favoriete eetplek van Melbourne. 

Langzaamaan begint het kouder te worden hier in het zonnige Australië. De winter komt eraan en in de avond en ochtend is een trui zeker geen overbodige luxe. Alleen om deze reden al ben ik blij om binnenkort weer terug naar Azië te gaan en de zon achterna te reizen. Het is overdag lekker weer maar soms ook 17 a 18 graden. Dit klinkt niet verkeerd als je in Nederland bent maar als je de warmte hier en in Azië gewend bent dan voelt dit al snel als koud aan. Brrrrr...

17/18 graden koud 

Een wedstrijd van AFL bezoeken is ook een must als je in Australië reist, woont of wat dan ook. AFL staat voor Australische voetbal league en het is niet het soort voetbal zoals wij dit kennen, dit heet hier namelijk soccer. Deze sport is een combinatie tussen rugby en voetbal waarbij de bal overgeslagen moet worden in plaats van gegooid. Je kan de bal ook uit de handen trappen en op het moment dat een teamgenoot de bal vangt krijgt deze enkele tellen de vrijheid bij achterwaarts bewegen waarbij hij niet aangevallen kan worden. De bal kan alle richtingen op gaan met als doel tussen de 4 palen van de tegenstander te eindigen. De middelste palen zijn 6 punten waard en de buitenste. 1 als bonus omdat je het hoofddoel mist. Het is een aparte en unieke sport en wordt alleen in Australië gespeeld op een cricket (groot rond) veld. 

Een nieuw en hopelijk laatste hoofdstuk in Melbourne. Ik loop weg bij het hostel na snel afscheid genomen te hebben van Bart en Pepijn. Terwijl ik weg loop tot aan de tram doe ik dit met een brede glimlach van gemengde gevoelens. Een glimlach enerzijds voor het gevoel van vrijheid, weer alleen te zijn en mijn eigen weg te vervolgen en op eigen benen te staan. Anderzijds een glimlach van geluk als ik terug kijk op de afgelopen drie maanden met deze mannen en waar we allemaal geweest zijn en wat we meegemaakt hebben. Ook een klein beetje verdriet op de achtergrond wetende dat ik deze 2 super knapen lang (of niet) meer ga zien in de toekomst. Ondanks af en toe wat irritaties bestonden deze maanden vooral uit veel positieve herinneringen en ervaringen. We hebben veel geleerd van onze omgeving, het werk, onszelf maar ik denk vooral ook van elkaar. Ik ben ze dan ook dankbaar voor de afgelopen tijd en alle positieve herinneringen die ik hieraan over heb gehouden, ik had het zeker niet willen missen. Ondanks dit is het toch ‘eindelijk’ tijd geworden voor ons allen om op eigen benen te staan en weer een eigen pad te gaan bewandelen. Iets waar ik zeker naar uitkijk aangezien de toekomst onzeker is en zal blijven tot hetgeen wat je voor ogen hebt daadwerkelijk daar is. 

De aankomst was apart, omringd door verschillende figuren en zeker een aantal aparte verschijningen. Elke keer dat de liftdeur openging was het weer een verassing wat er nu naar binnen zou komen. Alle kopjes gingen dan ook direct richting de liftdeur wanneer deze geluid maakte. Degene in de lift MOEST wel een bekeken gevoel hebben bij het verlaten van de lift. 

Een grote ruimte met veel bedden, een daarvan zou voorlopig van mij zijn. De drie beste bloedresultaten met daaraan de gekoppelde mensen mochten meedoen aan het onderzoek naar adervernauwing. Helaas beschikte ik met mijn bloed niet over een podiumplaats en kon de volgende ochtend deze plek weer verlaten. Stiekem had ik er al rekening mee gehouden maar jammer vind ik het natuurlijk wel. 

Een paar dagen later werd ik gebeld met de vraag of ik aan hetzelfde onderzoek wilde meedoen maar dan een week later. Ik had er nog goed over nagedacht na het niet gehaald te hebben en was eigenlijk wel blij achteraf gezien dat ik het niet gehaald had. Dit omdat ik vooral veel met gezondheid bezig ben/ was en het haaks staat op mijn manier van denken en doen op dit moment. Ik heb ook besloten hier niet op in te gaan en gewoon nog even in de bouw te blijven sjravelen tot ik mijn geldbedrag bij elkaar heb. 

Eenmaal weer begonnen aan het werkleven duurde het niet lang voordat de weekenden weer ingevuld dienden te worden. Melbourne staat bekend een flink aantal techno clubs te hebben en dit kon ik natuurlijk niet missen voordat ik hier weg zou gaan. Revolver, een club die van vrijdag tot en met zondag open is zou het worden. Lekkere beats, actieve mensen en veel dansjes later zou ik in de ochtend terugkeren van een geslaagde avond. 

Enkele uitspraken die ik gehoord heb tijdens het werken;:

You Never fail when you try to make things happen
Brian is made for thinking, legs for dancing... so walk as less as you can and use your Brian to manage that. 

Ik heb een tijd met Ieren gewerkt waar de locals waar ik ook mee werk respect voor hebben, terwijl ze niet eens samen werken. Toen de locals wisten dat ik heel goed geïntegreerd was bij de Ieren en alles bij ze kon maken waren ze in een keer poeslief en geïnteresseerd in alles. Zo zie je maar weer dat slangen overal ter wereld zitten en dit niet mijn volk is hoe nep ze zich gedragen. Het gevoel te krijgen opeens wel mee te tellen door mensen te kennen zegt me genoeg over deze sukkels.

Koningsdag in Nederland betekend natuurlijk ook Koningsdag in Melbourne gezien het aantal Nederlands in Australië. Een hele dag met traditionele spellen, Nederlandse muziek en in de avond een groot feest. Ik bracht Matthew (Engeland) en Mohid (India) mee naar de feestavond. Al snel hadden ze genoeg van Guus Meeuwis en nog meer slechte Hollandse feest krakers. En ze dropen dan ook alweer na een klein uurtje af. Volkomen begrijpelijk want zelfs ik als Nederlander vond de muziek in het begin bagger.  Uiteindelijk een leuke avond gehad met nog een afterparty in een andere bar. 

Uiteindelijk kan ik wel zeggen dat Melbourne momenteel mijn meeste favoriete stad ter wereld is waar ik ben geweest. Een levendige en actieve stad, veel activiteiten, de chaos in de binnenstad en de rust erbuiten, het immense casino, de mensen die ik heb leren kennen, het werken in de bouw en zeker de veelzijdigheid die de stad kent. 

Al met al is dit een compleet plaatje en ben ik blij dat ik hier voor een kleine 3 maanden veel heb mogen leren en vooral ervaren in alle mogelijke facetten die je je maar kunt voorstellen. 

Tevens mijn goede relatie met de Ieren voelt voor mij alsof ze mijn familie aan de andere kant van de wereld zijn. Wanneer ik terug kom moet ik ze zeker wat laten weten en ben ik van harte welkom om met de hele familie te komen eten. Ook gaven ze aan dat het niet uitmaakt waar ik ter wereld zou zijn, als ik ergens problemen mee had op welk vlak dan ook moest ik me altijd vrij voelen om contact met ze op te nemen zodat ze me konden helpen.  

Op naar Singapore, terug naar het reizen en ontdekken van de wereld wat mijn motivatie was om mijn thuisfront en alles wat daarbij hoort achter me te laten. Nog altijd geen seconde spijt van mijn keus en ik kan niet wachten om dit voorlopig door te blijven zetten zoals ik er nu over denk. Melbourne je was een perfect tussenstation op mijn reis en ik zal je nooit vergeten.