New Zealand

31 januari 2019 - Denpasar, Indonesië

Budget

In heb ongeveer 4500 dollar (2850 euro) uitgegeven in 5 weken Nieuw Zeeland. Dit bedrag is inclusief vluchten in en uit, verblijf, eten en drinken, 3 dagen autohuur, alle excursies en overige kosten. Tevens had ik dure vluchten. Naar mijn mening heb ik het dus nog vrij goedkoop gedaan.


 

Waar komt de naam Nieuw Zeeland eigenlijk vandaan? Onze eigen Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman ontdekte dit land in 1643. Het land werd vernoemd naar de Nederlandse provincie Zeeland. Aan het einde van de 18e eeuw toen het land in hand van de Engelsen kwam werd de naam in het Engels overgenomen.


 

Onderweg van uit Perth naar Nieuw Zeeland. Normaal moet je bij het inchecken een uitreis ticket laten zien, anders kom je het land niet in.  Mijn nep ticket stond al klaar om te gebruiken maar was niet nodig... ik werd namelijk niet gevraagd om een eventueel uitreisticket te laten zien. Later lag ik lekker op een bank te relaxen in Melbourne toen ik mijn naam hoorde om me te melden bij de balie. Ik dacht of ik ben te laat of er klopt iets niet. Maar het volgende geluk lag om de hoek. Door de verdeling van het gewicht van passagiers in het vliegtuig werd ik verplaatst naar een plek bij het raam en meer beenruimte, niks te klagen dus.


 

Aangekomen in de nacht in Auckland. Het had meteen veel weg van Australië alleen een stuk koeler. De volgende dag lekker rustig aan gedaan. Lang in bed gelegen en vervolgens door een aantal park en langs de haven gelopen. Ik wist direct al dat deze stad niks te bieden had en besloot een kort bezoek aan het casino te brengen. Hier kwam ik random Lucas tegen die ik 8 maanden geleden voor de laatste keer in Melbourne gezien had. Toeval bestaat niet en de volgende dag brachten we samen met Brendan een bezoek aan mount Eden. Het enige leuke aan Auckland, het uitzicht over de stad was fraai maar niet speciaal. Eigenlijk kon ik niet wachten om Auckland te verlaten en het echte Nieuw Zeeland te verkennen.


 

De volgende stop, Rotorua een klein stadje bij een meer. De weg hiernaartoe was al mooier dan heel Auckland. De kleine en grote en vooral groene heuvels waren meteen overal zichtbaar, het deed me eigenlijk meteen aan Schotland denken. Mijn grootste drijfveer om hierheen te gaan is het raften. Na aankomst een beetje door het stadje gewandeld en voor de rest vrij weinig gedaan. De volgende dag na een rustige ochtend stond eindelijk het raften op het programma. Een vette ervaring met als hoogtepunt de hoogste commerciële waterval (7m) die je af kunt gaan. Helaas heb ik deze afdaling niet zonder schade doorstaan. Ik kreeg een peddel van de persoon voor me op mijn vinger of het touw van de raft zat om mijn duim heen. Welke het was geen idee, ik kon hem gelukkig nog bewegen maar veel pijn deed het wel. Gebroken leek die me niet dus ik heb er verder ook niks mee gedaan. De volgende dagen deed hij nog veel pijn, was opgezwollen en werd hij blauw.


 

De ochtend erna stond Hobbiton op het programma. Ook wel bekend van de film lord of the rings en the Hobbit. Brendan wilde hier graag heen en voor mij hoefde het niet perse. Bij aankomst was deze toeristenattractie al meteen te zien. Een grote mensenmassa, met een tergend langzaam tempo bewogen we ons voort over de filmset. De gedachte dat ik voor deze waanzin 111$  betaald heb maakte me vaker aan het lachen toen ik hier rondliep. Leuk om gezien te hebben maar zeer zeker niet speciaal. Het gratis biertje was dan zeker het hoogtepunt van de rondleiding. Ik keek er eigenlijk al echt naar uit om over een paar dagen in het nieuwe jaar  de bergen in te gaan.


 

Sinds ik Auckland verlaten heb, ben ik begonnen aan het deels waargebeurde boek Shantaram. Dit boek over een voortvluchtige die zijn heil in India zoekt heeft me compleet in zijn ban. Bijna elke vrije seconde spendeer ik wel aan het lezen van dit boek. Meerdere uren per dag neemt dit boek me gedetailleerd mee in het dagelijkse leven in India. Het zorgt er voor dat ik alleen maar meer enthousiast wordt en naar India toe wil.


 

De volgende stop is Wellington. Een hereniging met Bart waar we samen nieuwjaar zullen vieren. Wederom zo gepland maar dit keer in een andere stad en in een ander land. Nieuwjaar stond op het voor de deur en werd niet geheel speciaal gevierd. Wat biertjes gedaan, vuurwerk gekeken en op stap geweest. 1 januari werd ook werkelijks niks gedaan en de dag erna een bezoek gebracht aan mount Victoria met uitzicht over de stad.


 

Eindelijk op naar national park village, een klein dorpje in het Tongariro national park. Ook wel bekend van mount Doom van lord of the rings. Veel natuur en hiken staat op het programma, hetgeen waarvoor ik hier ben. De eerste dag werd een kleine hike gedaan naar het Upper Tama Lake van ongeveer 5 uur return. Een hele makkelijke maar mooie hike. Hierbij al een heel goed uitzicht over een meer en mount Doom op de achtergrond waar we morgen langs zouden komen. De volgende dag was het dan eindelijk zover, de Tongariro crossing. Nu al een van mijn hoogtepunten van Nieuw Zeeland. Een mooie hike door het vulkanische gebergte en haar dalen. Uitzichten op verschillende bergen (met sneeuw) en gekleurde meren. Zeker weten een aanrader en minder zwaar fysiek dan verwacht.


 

We waren rustig wat aan het eten toen Brendan een appel aan het eten was. Niks geks aan toch? Toch keek ik er met een sportief en gezondheids oog heel raar van op. Namelijk bij elke hap van de (gezonde) appel werd er een flinke portie pindakaas overheen gesmeerd. Ik schrok hier toch wel van en het gesprek was begonnen. Blijkbaar was dit een normaal gegeven in Amerika en vooral bij kinderen, ook met ander fruit. De discussie hierover in combinatie met gezondheid en obesitas was al snel van start maar die zal ik jullie besparen.


 

Na Bart in al verschillende landen tegen te zijn gekomen was het nu weer tijd een afscheid. Dit keer voor een maand of 5 tot we ons weer in Australië zullen zien. Mijn weg zou zich de komende weken vervolgen op het zuidereiland. In Wellington weer een wederzien met Anna uit Italië die ik meer dan een jaar geleden in Vietnam had leren kennen.


 

Met de veerboot over naar het Zuidereiland, het avontuur ging weer verder. Het laatste uur was prachtig omdat je met de veerboot door de Marlborough sounds vaart. Allemaal verschillende eilanden en rotsen waar je tussen vaart om de eindbestemming Picton te bereiken. In de middag een kleine wandeling gemaakt en te hebben gerelaxt op het strand was het de volgende dag tijd voor de reis naar Abel Tasman National Park. Dit keer zonder te betalen maar door te liften. Dit is overigens het plan voor het hele Zuidereiland. Na 6 verschillende lifts hadden we dan uiteindelijk vrij snel 180 kilometer verder onze bestemming bereikt. Het leukste was een Nederlands koppel uit Brabant die al meer dan 30 jaar in Nieuw Zeeland woonden. Ze konden door mijn Limburgs-Engelse accent niet horen waar ik vandaan kwam, ze dachten ik ieder geval niet Nederland. Pas toen er Nederlands gepraat werd, was het uiteraard meteen overduidelijk. Internationaal gezien is ons Limburgse accent een voordeel aangezien we de zachte G machtig zijn.


 

Tijdens onze reis richting Abel Tasman National Park hadden we geen idee naar welke plek we zouden gaan om te overnachten. Door middel van te praten met de mensen die ons meenamen kwamen we uiteindelijk uit in Motueka. Een dorpje net bij Abel Tasman vandaan. De volgende dag gingen we vanuit hier met een watertaxi naar het park. Na het zien van Apple rock en een aantal zeeleeuwen werden we afgezet bij Bark Bay.


 

Goudkleurige stranden, (licht) blauw water, rotsen en veel bos en begroeiing maakten dit een ongelofelijk mooie omgeving. Vooral het begin van de hike was het mooiste, het werd richting het eindpunt steeds minder mooi. Uiteraard nog mooi maar het beste was geweest als we aan de andere kant gestart waren en vanuit het einde de boot terug zouden pakken.


 

De volgende dag werd de plaats Greymouth bereikt door middel van 5 verschillende lifts. Greymouth is de basis om Punakaiki te bezoeken. Hier een mooie rivier wandeling gedaan waarbij de mensen waar ik mee was het erg veel op Hawai vinden lijken. Een hele mooie tocht langs de rotsen en door het bos. Als afsluiting een bezoek aan de pancakes met haar blowholes. Zeker een aanrader.


 

Op weg naar de Frans Jozef glacier zou de beste lift voorbij komen die je maar kunt wensen. Dit keer opgepikt door David uit Engeland. Hij ging ook naar dezelfde plaats maar wilde nog een stop maken bij Arthurs pass. Niks te klagen en alleen maar mooi meegenomen. Na hier wat rondgelopen te hebben en een waterval bezocht te hebben werd Frans Jozef glacier bereikt. De volgende dag met zijn tweeën de Alex Knob walk gedaan met zowel een schitterend uitzocht op de gletsjer als op de zee aan de andere kant. Later in de avond nog een wandeling door het bos gemaakt om de glowworms te aanschouwen. Leuk om gezien te hebben maar je bent er ook al snel op uitgekeken.


 

Onderweg nog genoeg last gehad van de Dracula’s oftewel zandvliegen. Lekker jeukende benen en andere lichaamsdelen door deze irritante wezens. Onderweg naar Wanaka werd een stop gemaakt bij een waterval en later de blue pools. Eigenlijk bestond dit uit (licht) blauw bergwater wat via de rivier naar beneden kwam, leuk om te zien. Tevens nog altijd met dezelfde lift aan het meerijden.


 

Een ander leuk feitje is dat Nieuw Zeeland er bewust voor gekozen heeft om nooit over te stappen naar het opwekken van nuclaire energie. Net als Nederland is het zeer actief op het gebied van natuurlijke stroomwinning. De meeste mensen die ik spreek hebben veel respect voor Nederland en de weg die wij ingeslagen hebben. Vooral op het gebied van recycling, stroomwinning (hydro, wind en zon), water problemen, infrastructuur en vooral de fietspaden. Ik heb het overigens niet alleen over mensen uit Nieuw Zeeland die dit zeggen.


 

Wanaka, wat een pittoreske omgeving. Een dorp aan een groot meer met vrijwel overal bergen rondom. Tevens de meeste gefotografeerde instagram boom van Nieuw Zeeland staat hier, #thatWanakatree. Een boom in het meer met op de achtergrond de bergen.


 

Roy’s peak is een bekende klim die natuurlijk ook gedaan zou worden. Van de hikes die ik tot nu toe gedaan heb is dit zeker de meest saaie klim van Nieuw Zeeland. Het is letterlijk constant een stijle zandweg beklimmen zonder variatie richting de top, een kuitenbijter en saai dus als je het mij vraagt. Ondanks de weg naar de top is het absoluut wel meer dan de moeite waard. Ongeacht de hike heb je naar mijn mening hier een van de mooiste uitzichten van Nieuw Zeeland te pakken. Overal bergen rondom het meer en vooral de inval van het zonlicht maakt het nog mooier. Dit uitzicht samen met Tongariro zijn toch wel mijn favorieten. Dat maakt de anderen hikes en uitzichten natuurlijk niet minder mooi. Want het is namelijk schoonheid met schoonheid vergelijken, en dat is lastig.


 

Shantaram, wat een boek. Ondanks alle schoonheid en het genieten met volle teugen in Nieuw Zeeland kijk ik al uit naar de chaos van India. Ondanks dit heb ik een ticket naar Bali geboekt wat niet eens op de planning stond. Vanaf het ene op het andere moment was de gedachten er en het ticket was snel geboekt. Heerlijk die vrijheid en weer een weekje met Bram relaxen.


 

De laatste lift met David zou die naar Queenstown zijn. Na meer dan 650 kilometer met hem te zijn meegereisd heeft me dit twee koffie en een etentje gekost. Niet slecht toch!!! Mocht je ooit hier zijn en de tijd hebben. Ik raad het absoluut aan om je hier te verplaatsen door middel van the hitch hiken (liften). Het is leuk, anders dan gewend, je leert leuke mensen en nieuwe verhalen kennen, stopt vaak op unieke plaatsen, heel makkelijk en vooral goedkoop. Gratis namelijk.


 

Queenstown, het schijnt de beste en leukste stad te zijn van het land. Bij aankomst had ik direct het idee dat ik in oostenrijk bij een wintersport dorp aangekomen was. Totaal anders dan mijn verwachtingen, vol met hotels en vooral veel kleiner dan gedacht. Een mooie omgeving met rondom veel bergen en gelegen aan het derde grootste meer van Nieuw Zeeland. Het dorpje zelf stelt zelf niet veel voor maar is vol met toeristen en activiteiten rondom. Zeg maar het Salou van hier maar dan in een mooie omgeving. Ondanks dit toch zeker de leukste stad van Nieuw Zeeland.


 

Dag 1 in Queenstown stond meteen de eerste excursie op het programma. Met de bus naar Milford Sound. Een vier uur durende busreis  door het adembenemende natuur landschap van Fiordland national park om De bestemming te bereiken. Toen een 2 uur durende boottrip gemaakt in de Milford sound. Veel bergen en immense rotswanden die stijl uit het water omhoog komen. Ik had een beetje het idee alsof ik midden in een film van Jurassic park of Indiana Jones terecht was gekomen. Tussendoor ook nog de waterflessen bijgevuld in de rivier van gletsjer water. De combinatie van deze boottrip en busreis maakt dit een van de mooiere landschappen die ik ooit gezien heb. Zeker een hoogtepunt van Nieuw Zeeland en blij dat dit bijna aan het einde van mijn avontuur hier is.


 

Milford sound is overigens een van de natste plekken ter wereld. Met een gemiddelde regenval tussen de 7 en 10 meter per jaar. Gelukkig tijdens mijn bezoek was er een zonnetje  aanwezig.


 

In de ochtend een ontmoeting met Nick (Canadees) die ik een jaar geleden in Australië had leren kennen. Na een ontbijt en veel bijpraten was het tijd om de strijd aan te gaan. In het park van Queenstown speelden we een pot frisbeegolf. Zelfde regels als golf alleen werp je nu met een frisbee. Een leuk spelletje en nog gratis ook, frisbees zijn namelijk in de hostels te krijgen en dan baan is vrij voor gebruik. Na een overwinning was het tijd om weer door te gaan naar de volgende activiteit. Namelijk een rit van 30 minuten in een jetboat.


 

De jetboat was geboekt om drie uur dachten we. Tot er om 1 uur een telefoontje kwam waar we waren? We hadden ons dus blijkbaar om 1 uur ingeschreven. Na een kort praatje was het geregeld en konden we toch nog in de boot van drie uur. Het regenachtige Queenstown achter ons gelaten en aangekomen op locatie. Na 10 minuten begon het te regenen en na een tijdje wachten werd de jetboat geannuleerd. Helaas mocht het niet zo zijn en had ik de eerste tegenvaller in Nieuw Zeeland te pakken.  Als ik van alles moest kiezen was dit wel de beste tegenvaller die ik kon hebben. Tot nu toe geluk gehad met hoe perfect alles verlopen is tot nu toe, vooral op het gebied van weer.


 

Ik heb een grove planning maar weet nog niet precies wanneer en waar ik zal zijn. In een fractie van een seconde besloot ik spontaan een  vlucht naar bali te boeken om een week met Bram rond te reizen. Heerlijk de vrijheid en ruimte om deze besluiten te kunnen nemen. Deze stop wat betreft vluchten kost me bijna net zoveel dan wanneer ik direct naar India zou vliegen. Door deze nieuwe vaste datum besluit ik voor 3 dagen een auto te huren voor het laatste stuk in Nieuw Zeeland. De kosten hiervoor inclusief benzine en volledige verzekering zijn zelfs iets goedkoper dan dit met de bus te doen. Daarnaast is de vrijheid van een eigen auto meer dan perfect.


 

Een nieuwe en voor mij wel speciale dag aangebroken. Vandaag staat de Nevis Bungee van 134 meter op de planning. Iets waar ik al lang naar uitkijk ondanks de spanningen van mogelijke hoogtevrees. Langzaam begin ik alle extreme dingen die je kunt doen af te vinken. Bij aankomst werd meteen duidelijk dat het een onzeker verhaal zou worden. De enige omstandigheden dat er niet gesprongen kan worden is met wind of bliksem. Helaas voor mij een dag met veel wind. Na twee uur wachten werd definitief alles geannuleerd. Morgen moet ik eigenlijk om 10 uur de huurauto ophalen. Ik besluit mijn reservering om te boeken naar de ochtend sessie. Ook onzeker aangezien de weersvoorspellingen maar het risico wel zeker meer dan waard hoop ik zo.


 

Bij terugkomst heb al gekeken naar andere mogelijkheden om te bungee jumpen als deze wederom niet door kan gaan. Mocht het zo zijn dan spring ik in India van 83 meter hoogte en zelfs 200$ goedkoper.


 

In positieve afwachting ga ik naar het kantoor om hopelijk goed nieuws te ontvangen. Hopelijk valt het mee wat betreft de wind en is springen mogelijk. Er is geen nieuws op kantoor en dat betekend normaal goed nieuws. Zo gezegd eenmaal aangekomen bij de bestemming was het spannend om te weten of er op korte termijn gesprongen zou kunnen worden of niet. Aangekomen zag het er goed uit, instructie en het harnas aan. De eerste groep begon met springen tot de tweede groep terug kwam. De wind  hield alle activiteiten wederom stil. Na een lange tijd wachten besloten we met een heel aantal de sprong af te blazen. Mijn huurauto stond namelijk al een was tijd te wachten en met de wind buiten en haar voorspellingen zag het er niet goed uit. Gelukkig door mijn research komt dit wel goed in India, jammer en teleurgesteld maar we gaan gewoon door.


 

Heerlijk de vrijheid om nu zelf met een auto te rijden. Eigen muziek hard, geen drang om te praten met iemand die je meeneemt en alleen maar gaan en staan waar je zelf wilt. De eerste stop is bij Mount Cook, de hoogste berg van het land. Hier doe ik een korte maar leuke hike genaamd de hooker valley track met nog een omweg naar een meer. Na een bezoek aan lake Tekapo kom in aan in Christchurch. Eigenlijk zit ik hier mijn tijd uit totdat ik eindelijk naar azie (Bali) kan gaan. In deze stad is namelijk niks te doen. 


 

Conclusie:

Als natuur liefhebber zeker een aanrader. Nieuw Zeeland is machtig mooi en identiek aan Europa. Het enige verschil is dat alle natuurlijke schoonheid van heel Europa in 1 land te vinden is. Van stranden, rotsformaties, heuvels, bergen, rivieren, grotten, zon en sneeuw seizoen en nog veel meer. Absoluut een aanrader als je van natuur en bergen houdt. Heb je ooit de keuze om maar 1 van de twee eilanden te doen? Ga dan zeker weten voor het zuidereiland. Mocht je tijd over hebben vergeet dan vooral de Tongariro Crossing in het noorden niet.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

1 Reactie

  1. Giel en Carola van Damme:
    5 februari 2019
    Genoten van jouw verhaal en wat je weer meemaakt. Op naar India.