India part 2

Na 2,5 uur vliegen vanaf Goa bereik ik dan eindelijk New Delhi. Klaar voor een nieuw avontuur in het noorden samen met Carry. 

Een nieuwe grote stad met wederom meer inwoners dan dat er Nederlanders bestaan op deze aardbol. 

Aangekomen bij Joey’s hostel was het dan ook tijd om de eerste bezienswaardigheden in New Delhi te bezoeken. Met een groep van het hostel vertrokken we naar de Hindoestaanse  Akshardam tempel. De eerste keer in mijn leven dat we alle bezittingen moesten afgeven om na een controle toegang tot de tempel te krijgen. Helaas dat er geen foto’s genomen konden worden maar van de andere kant heerlijk om ook echt van de omgeving te kunnen genieten. 

Na een lange tijd in en rondom de indrukwekkende tempel geslenterd te hebben was het dan ook tijd voor de grote licht en watershow. Zoals in India alles met een groot spektakel plaats vindt was dat hier niet anders. Een verhaal over goden in de vorm van video fragmenten op de grote muren, kinderen die dansten en zich overal heen verplaatsten, en natuurlijk de fonteinen die constant veranderde van vorm en kleur. Ondanks de taalbarriere in het verhaal maakte het dit alles wel tot een van de beste water en lichtshows die ik ooit gezien heb. 

De volgende dag werd een bezoek aan de poort van India gebracht. Dit om vervolgens een wandeltocht over de parade richting het paleis te maken. Door een bezoek van de president uit Argentinië was de parade afgezet voor auto’s en dus lekker rustig. Het paleis was op een afstand achter het hek te zien met daaromheen grote gebouwen van defensie. Niet heel spectaculair dus. 

De volgende en laatste stop in deze stad was de Humayan tombe. Een mooi gebouw en eerste soort vorm van een neppe Taj Mahal, althans de bouwstijl. 

Na de unieke treinervaringen in Mumbai was het nu tijd voor de eerste slaaptrein richting Agra. Tralies voor de ruit, op het oog een vuile en oude bedoeling maar niet slechter dan mijn verwachtingen. In een compartiment lag je met 8 personen en  iedereen had zijn eigen bed. Wat me wederom opviel is dat men hier niks om afval geeft. Wanneer met iets genuttigd heeft wordt de verpakking op de grond in de trein of naar buiten gegooid. 

Ik heb ondertussen al veel landen in Azië gezien, voor Carry was dit pas het tweede land. Dit zorgde voor mij voor een positieve verbazing. Al de zaken die voor mij als normaal beschouwd worden waren dat voor haar absoluut niet. Leuk om deze verschillen en vooral haar enthousiasme over alle kleine dingen te ervaren. Denk hierbij aan het  constante getoeter, de chaos van het verkeer, oversteken op straat, afwijzen van alle mensen, het onderhandelen, het constant bekeken worden, overal koeien op straat en nog veel meer. 

Aangekomen in Agra was het dan ook tijd voor een bezoek aan het bekendste stukje India, Namelijk de Taj Mahal. Zelfs als je niks over India weet herken je dit bouwwerk als je hem ziet op een foto. Net zoals bij elke andere attractie betaalden we hier wederom een prijs voor blanken. Daar waar locals 250 rupee betaalden kost dit ons een slordige 1300 rupee. Dit was wel bij verre het grootste verschil wat betaald moest worden tussen locals en toeristen. 

Bij aankomst was de schoonheid van dit bouwwerk meteen zichtbaar. We hadden eerder al een glimp kunnen opvangen via het dak van ons hostel. Maar nu stonden we dan toch echt voor dit wereldwonder. Een heel mooi gebouw maar wederom ook een tegenvaller. Net zoals andere bekende bouwwerken zoals Sydney opera house, de Eiffeltoren, het Vrijheidsbeeld en nog meer ziet het niet uit als de romantische verwachting zoals je het kent van de perfecte plaatjes op internet. Begrijp me niet verkeerd, mooi is het zeker weten en als je India bezoekt moet je het gezien hebben. De rest van Agra hoef je niet te bezoeken want er is werkelijk ook helemaal niks anders te beleven. 

De volgende trein stond op het schema, namelijk de trein naar de heilige stad Varanasi.  Dit keer wederom gezellige mensen uit India om ons heen. Alleen dit keer had ik geen kussen. Het bleek dat mijn Indiase vriend die schuin tegenover me lag er 2 had. Na er iets van gezegd te hebben had ik eindelijk een betere nachtrust en werd ik wakker in een nieuwe plaats. 

In het algemeen lijken de grote steden en vooral in dezelfde provincies veel op elkaar. Vooral de steden die in dit gedeelte van India bezocht zijn. Dezelfde bouwstijl, chaos en drukte, vuiligheid en overal mensen die je als euro zien rondlopen. Toch is het de kunst om door dit alles de schoonheid te zien. En dat gaat me vrij goed af aangezien ik de meeste dingen al niet meer zie of mee bezig ben. 

Varanasi, de meest heilige stad in het hindoeisme en gelegen aan de bekende Ganges rivier. De meest heilige maar tevens ook meest vervuilde rivier ter wereld. Meteen bij aankomst een wandeling langs de rivier en verschillende ghats die hier allemaal aan de rivier gelegen zijn. Een Ghat is een heilige verhoging/plateau die trapsgewijs omlaag gaat tot de bodem van heilig water. Aangezien Kumbh Mela deze maand gevierd werd in Allahabad waren er veel gurus te vinden. Of te wel naakte mannen die geheel wit zijn door zich in te smeren met as. 

Het duurde dan ook niet lang voor het eerste vuur gespot werd van een lijkverbranding. Varanasi een met name de Ganges hier is dan ook de meest heilige plek waar je gecremeerd kunt worden als hindoeist. Na een tijdje werd dan ook alles omgegooid in de brandstapel en hing de schedel met het ruggenmerg aan een stok. Het klinkt voor ons misschien raar omdat dit bij ons allemaal achter slot en grendel plaats vindt. Maar eigenlijk is dit de manier waarop het altijd in de oudheid gebeurde en dus een normaal iets is. Daarnaast vind ik het een mooie gedachten dat de familie tot letterlijk de laatste resten bij het lichaam blijft. 

De volgende dag stond een tour op het programma met een boot. Varen over de Ganges, het strand aan de overkant bezoeken, langs het grootste open crematorium van India varen om vervolgens een ceremonie bij te wonen aan de rivier. Aan het einde van de tour werden er nog wat Indiaas eten naar binnen geschoven en afgesloten met de beroemde chai thee. Een andere meid (Duits) keek raar op toen ik gewoon eten op straat bestelde en naar binnen werkte. 

Als je nadenkt over de hele situatie in Varanasi is het waanzin. Er worden lijken verbrand en de resten in het water geduwd. Aan de overkant is een strand en aan dezelfde kant als de crematies van deze heilige rivier wassen mensen zichzelf, de kleren, wordt er gevist en nog veel meer. 

Op met de bus richting de roze stad oftewel Jaipur. Een beroemd gebouw met vooral haar mooie geval is Hawa Mahal. Zeker een aanrader om zo wel overdag als in de avond uren met verlichting te bezoeken. Iets verder van de stad ligt het Amber fort. Een mooie groot fort gelegen op een berg. Voor mijn gevoel bevindt ik me meer in het midden oosten met een dergelijk fort dan in India. Het fort ziet er van afstand gelegen op de berg mooier en indrukwekkender uit dan van binnen. Naast het fort bezoeken we nog de steps. Deze surrealistische trappen zien er heel gaaf uit en zijn zeker de moeite waard om te bezoeken. 

In India is het geheel normaal dat mensen constant selfies met je maken of vragen of ze met je op de foto mogen. Meestal als je tegen iemand ja zegt volgt de rest al snel. Beter dus om direct dit af te kappen en duidelijk te zijn. Dit stelt nog niks voor, gelukkig ben ik niet beroemd. Want Ik zou dat absoluut niet constant dagelijks en overal willen hebben.