Melbourne part I

Van het in verhouding koude Tasmanië weer terug naar het warme vaste land. Van alle rust terug naar het drukke stadse leven, iets wat me eigenlijk momenteel wel erg bevalt bij de gedachte eraan. Hoe toepasselijk is het dan ook niet dat we in het 'discovery' hostel terecht komen. Een goedkoop slecht hostel, warme kamers, een grote chaotische keuken (wordt dus niet koken) maar wel een top locatie in het centrum. Wat wilt een Backpacker nog meer? 

De eerste avond gingen we ons geluk beproeven in het casino. Het zou weer eens een potje pokeren worden na lange tijd. Het werd na een tijdje al vrij spannend, ik had A-8 suited in handen en ging mee. Op de flop kwam A-8-8 en ik deed van binnen al een klein vreugde dansje. De pot liep op tot ongeveer 600 dollar en we waren nog met 2 mensen over. Ik liet mijn kaarten aan mijn buurman zien en die bekeek alles met me mee, vrijwel onmogelijk om te verliezen. Toch gebeurde het onmogelijke en had degene tegenover mij A-A waardoor hij een betere full house had. Heftig balen maar aan het einde van de avond iets om te lachen.

De volgende avond waren we hier wederom te vinden. Op dit moment werd de aussie millions gespeeld waarbij de winnaar 1.8 miljoen dollar mee zou nemen. Ook eens leuk om gezien en meegemaakt te hebben met alle cameraploegen eromheen. Laat ik nu ook net deze dag via Facebook een baantje in de bouw hebben gevonden. Daniël bood een plaats aan en van de 80 mensen die reageerde was ik de gelukkige winnaar.  Een nieuwe afslag in mijn werk carrière. De rest van deze zondag heb ik dan uiteraard ook geoefend om het fluiten naar vrouwen te optimaliseren. 

Tijdens het lopen naar het werk voel ik toch wel een kleine positieve spanning. Het is een nieuwe werksector, ik weet niet wat ik ga aantreffen, wat mijn werkzaamheden zijn en met wie ik ga werken. Ik had er in ieder geval wel zin in. 

Ik heb de hele dag moeten sjouwen, tillen, graven en met een overvolle kruiwagen moeten lopen. De zon Brande constant in mijn nek en de temperatuur was ongelofelijk warm. Na 8 uur werken moest nog een stuk afgegraven worden met de graafmachine, ik natuurlijk met de kruiwagen om het weg te brengen. Ik moest met de volle kruiwagen naar buiten en de aanhanger op rijden, berg op natuurlijk. Wanneer ik terug kwam stond de graafmachine uiteraard al klaar om mijn wagentje te vullen, en dit dik een uur lang. Afzien geblazen en de film 12 years a slave dwaalde constant in mijn achterhoofd rond. 

Ik wist op voorhand dat het een enorm zware dag ging worden. Weer gewenning voor het lichamelijke, de warmte en je willen bewijzen de eerste dag. Ik heb elk spiertje in mijn lichaam gevoeld en rondom mijn elleboog (binnenkant) had ik steeds kramp van een klein spiertje. Uiteraard waren de blaren op zowel de handen als de hak van de nieuwe werkschoenen aanwezig. Enkele momenten gehad dat ik wilde opgeven omdat ik zo gesloopt was maar toch heb doorgezet. Achteraf gezien blij dat ik het heb doorgezet. Na een week wil ik pas oordelen over hoe en wat en of het me bevalt. Elke avond deze week lag ik vroeg in bed omdat ik letterlijk gesloopt van de bouw was. 

Ik merk aan mezelf dat ik anders reis dan voorheen. Toen was het vooral afvinken en zoveel mogelijk zien in een zo kort mogelijke tijd. Ik moet zeggen dat ik momenteel overal de rust voor neem en gewoon doe waar ik zin in heb. Ook al mis ik dingen interesseert me dat niet, ik ben namelijk op reis voor mezelf en niet om aan anderen een checklist te kunnen overhandigen wat ik wel of niet gezien heb. Dit zal er ook 82,75% voor zorgen dat ik de east coast van Australië niet ga doen. Om 2 weken daar te zijn kan ik ook dik een maand als een koning in Azië leven. En waarschijnlijk is het in Azië nog mooier ook. Wat mij betreft een makkelijke keuze. Ook de meningen van andere reizigers spelen daarin een rol. Daarentegen had ik ook meer verwacht van Australië in zijn algemeenheid ondanks dat ik pas weinig gezien heb. Veel geld kwijt zonder iets geks te doen. Ook het feit dat ik nu werk, laat mij pas beseffen hoe mooi het in Azië was en wat ik allemaal meegemaakt hebt. Tijdens mijn reis in Azië overkwam alles me, nu besef ik pas de schoonheid en hoe goed het daar wel niet was. 

Melbourne is een echte koffiestad met haar vele koffiebars en verschillende soorten koffies. Het is zelfs zo dat Starbucks hier niet echt voeten aan de grond krijgt omdat alle koffiebarretjes kwalitatief goede en in verhouding goedkope koffie maken. Tevens is Alleen Melbourne de hoofdstad geweest waar ze trots op zijn en iets dat Sydney niet gehad heeft. Het duurde 26 jaar voordat de bouw van de bewust aangelegde hoofdstad voltooid was. 

Een bezoek aan de duurzaamheid markt kon uiteraard niet uitblijven. Op verschillende gebieden was hier informatie te vinden omtrent duurzaamheid. Denk hierbij aan energie opwekking, voedsel, recycling, materiaal gebruik etc etc. Een heel mooi, super en vooral goed initiatief. Jammer dat het meteen om fund raising gaat en niet om informatie delen en de mensen wijzer maken in de eerste plaats. Dit is althans hoe ik het zou doen, eerst informatie geven en vooral op klein niveau en vervolgens geld vragen. Maar goed, blijkbaar werkt dit dus het beste.

Van de markt meteen door naar de National galerie of Victoria. Een gratis museum met kunst en veel aparte verschijningen zoals een grote liggende buddha met Griekse beelden erop bijvoorbeeld. Dit is maar 1 van de vele gekke voorbeelden die hier te vinden waren. 

De tweede week in de bouw was een wereld van verschil met de eerste week. Dit keer werd ik verhuurd aan Eugene, een man van achter in de 70, al lang de pensioenleeftijd bereikt maar een te grote passie voor de bouw. Een man met veel verstand en de tijd neemt om je overal in te betrekken en dingen uit te leggen zoals het moet. Altijd opbouwende kritiek en dit is iets wat mij zeer aanspreekt aangezien dit ook onder andere in het onderwijs een zeer belangrijke sleutel is. Het bevalt me dan ook steeds beter, zeker met mister miyagi (Eugene) als werkgever. Hij maakt een wereld van verschil, leert me veel en zorgt er zelfs voor dat ik het leuk begin te vinden. 

Melbourne is een stad waarin het artistieke en muzikale een grote rol speelt. Iedereen is lekker zichzelf en je ziet de meest unieke kledingskeuzes en stijlen hier over straat paraderen. Heerlijk om hier de vrijheid, mening en dergelijke overal tegen te komen. Tevens zijn er wel extreem veel Chinezen te vinden in het stadscentrum, zowel op straat als wonend. 

Ik ben momenteel druk bezig met het kijken van veel documentaires, gezondheid, duurzaamheid en werk. Als ik hier zelf over nadenk kom ik toch wel tot de conclusie dat ik heel erg serieus bezig ben zonder het in eerste instantie door te hebben. Met name gericht op mijn eigen gezondheid en het onderzoek doen naar de voordelen van gezond leven. Voorheen experimenteerde ik hier thuis wel mee maar nu leg ik hier volledig de focus op. 

Constant twijfel ik erover wat ik wil doen met werk. Ander werk zoeken als bijvoorbeeld barman, kelner of in een fabriek of toch doorgaan in de bouw? Zo twijfel ik over veel en heb ik elke dag wel nieuwe ideeën van wat ik wil gaan doen de komende tijd.

Tussendoor viel nog de jaarlijkse feestavond white night. Geen idee wat we ons hierbij moesten voorstellen. De Hoofdstraten van het centrum waren afgesloten en overal waren optredens, straat artiesten en verlichte gebouwen te zien. Van opera tot rock en alles wat je maar kon bedenken tot en met 6/7 uur in de ochtend op straat. Ook waren museums en kerken en dergelijke gewoon open met de nadruk op unieke verlichting. 

Zo zijn er ook twijfels tijdens het werk dus vandaar de volgende stelling:

Je moet nodig naar de wc voor een nummertje twee, je komt op de wc en ziet dat er geen wc papier meer is, wat doe je? 

1: je beslist je lozing te doen en het vervolgens niet schoon te maken of de wc borstel te gebruiken.

2: je gaat naar de bouwplek en ziet hier afzetlint (plastic) liggen en besluit dit te gebruiken.

3:Je gaat naar de bouwplek en ziet de map met bouwtekening liggen en besluit hier een aantal blaadjes van weg te nemen.

Wanneer je tijdens de pauze met alleen maar locals zit en je dus de enige buitenlander bent is het moeilijk om deze kameraden te volgen. Het Australische accent, de manier van praten en de aparte woorden die ze alleen hier gebruiken maakt het lastig ze soms te volgen. Daarnaast werk ik Soms voor een Ier en deze is nog lastiger te verstaan als die snel praat. En geloof me mijn Engels is zeker niet van een slecht niveau. Gelukkig ervaren andere backpackers dit ook zo. 

Ik praat veel meer met locals en hierbij komen we tot de conclusie dat Australiërs bijna niet reizen. Hier hangt een zeer Amerikaanse mentaliteit, eentje die mij niet aanstaat. Veel werken (5/6/7 dagen per week) en vrijwel geen vakantie, werk op plek 1. Ik kan niet begrijpen dat vrijwel iedereen die ik hierover spreek in wat voor functie dan ook hier de focus op heeft. Maar goed, ieder zijn eigen ding. Ik ben van mening dat ik werk om dingen te kunnen doen en te ervaren.

De laatste weken stonden in het teken van werk oftewel gratis fitness, chillen, aan mijzelf werken, pokeren in het casino en nog meer relaxen. Overigens veranderd elke dag/ week mijn mening en het plan dat ik voor ogen heb, heerlijk toch die vrijheid.